ಅರಣ್ಯ ಮತ್ತು ನದಿ

ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಅನುವಾದಿತ ಕವನವಿದು. Jalal al-Din Rumi ಯವರು ಬರೆದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕವನ 'Forest and River' ಬಹಳ ದಿನದಿಂದ ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚೊತ್ತಿತ್ತು.ರುಮಿ ಓರ್ವ ಪರ್ಷಿಯನ್ ಕವಿ ಹಾಗೂ ಸೂಫಿ ಸಂತ. ಹದಿಮೂರನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಬದುಕಿದ್ದ ಅವರು ಬರೆದ ಕವನಗಳು ಹಲವು. ಅದೆಲ್ಲೋ ಅಚಾನಕ್ ಆಗಿ ಸಿಕ್ಕ ಈ ಕವನ ಅದೇನೋ ಮೋಡಿ ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು ನನ್ನ ಮೇಲೆ..! ಕವನದ ಭಾವ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳ ವಚನಗಳ ನೆನಪಿಸುವ ಸಾಲುಗಳು, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸುಂದರ ವರ್ಣನೆಯೊಂದಿಗೆ ಮನುಸ್ಯನ ಮನೋ-ಸಹಜ ನಡವಳಿಕೆ ಥಳುಕು ಹಾಕಿ ಕೊಂಡಿರುವುದು ವಿಶೇಷ. ಮೂಲ ಕವಿಗೆ ನಮಿಸುತ್ತಾ, ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಓದಿ ಹೇಗಿದೆ ಹೇಳಿ :

ಅರಣ್ಯ ಭೋರ್ಗರೆವ ನದಿಗೆ ಹೇಳಿತು
'ನಾನು ನೀನಾಗಬೇಕಿತ್ತು' ಎಂದು.
"ಸದಾ ಸಾಗುತ ರಮಣೀಯ ದೃಶ್ಯ ಸವಿಯುತ
ಕೊನೆಗೆ ಅಖಂಡ ಜಲರಾಶಿಯನು ಸೇರುವ
ನಿನ್ನ ಪಯಣ ಅದೆಷ್ಟು ಚೆನ್ನ .!
ಲವಲವಿಕೆ, ಉತ್ಸಾಹ ಜೀವ ಚೈತನ್ಯ,
ನಿರಂತರ ಹರಿಯುತ
ಹಸಿರು ಮಿಶ್ರಿತ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದಿಂದ ಕಂಗೊಳಿಸುವ ನೀನು ಧನ್ಯ ..!
ನನ್ನ ನೋಡು ನೀನು ಒಮ್ಮೆ
ಭೂಮಿಯ ಬಂಧನದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದ
ಮೌನದಲ್ಲೇ ಮುದಿಯಾಗುವ
ಮೌನದಲ್ಲೇ ಒಣಗಿ ನಶಿಸುವ
ಸತ್ತ ನಂತರ ಬೊಗಸೆ ಬೂದಿಯ ಹೊರತು
ಇನ್ನೇನೂ ಉಳಿಯದ ಬರಡು ನಾನು ..!"

ನದಿಯು ಉತ್ತರಿಸಿತು ಅರಣ್ಯದ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ,
" ಅರ್ಧ ಮಲಗಿ, ಅರ್ಧ ಎಚ್ಚೆತ್ತು
ಏಕಾಂತವ ಅನುಭವಿಸುವ ಅರಣ್ಯವೇ
ನನಗೆ ನಿನ್ನಂತೆ ಇರಬೇಕು ಎಂಬ ಆಸೆ,
ಬೆಳದಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿಯಲಿ ಕಂಗೊಳಿಸುವ,
ವಸಂತದ ಚೆಲುವನ್ನು ಪ್ರತಿಫಲಿಸುವ
ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಗೆ ನೆರಳಿನ ತಾಣವನ್ನು ನೀಡುವ
ನೀನು ಧನ್ಯ ..!
ಪ್ರತಿ ವರುಷ ಹೊಸ ಚಿಗುರಿನ ಹೊಸತನ,
ನಿನ್ನ ಬದುಕಿನ ಪರಿ ಅನನ್ಯ.
ಜೀವನವೆಲ್ಲ ಬರೀ ಓಟದಲ್ಲೇ ಕಳೆವ ನಾನೆಲ್ಲಿ ?
ನಾನು ನನ್ನಿಂದಲೇ ದೂರ ಓಡುತ್ತೇನೆ..!
ಗೊಂದಲದ ಭಾವದೊಂದಿಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ ನನ್ನ ಓಟ ..!
ಕೊನೆಗೆ ನಾನು ಪಡೆಯುವುದಾದರೂ ಏನನ್ನು ?
ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಬಿಡುವು -ಶಾಂತಿಯಿಲ್ಲದ
ಒಂದು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ ಓಟದ ಹೊರತು ?"

ಯಾವೊಬ್ಬರಿಗೂ ಎಂದೂ ತಿಳಿಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ
ನನ್ನನ್ನು ಇತರರು ಹೇಗೆ ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು.
ಮಾನವ ನಿಜವಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದಾನೋ ಅಥವಾ
ಅವನೊಂದು ನೆರಳು ಮಾತ್ರವೋ ?
ಹೀಗೆಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವವರೇ ಇಲ್ಲ .
ಗೊತ್ತು ಗುರಿ ಇಲ್ಲದೆ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಅಲೆಯುವ ಮಾನವ
ಕೊನೆಗೆ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ತನ್ನಲ್ಲೇ..
ನಾನು ಯಾರು ?
ನದಿಯೋ? ಅರಣ್ಯವೋ?
ಅಥವಾ ಅವೆರಡೋ ?
ಪ್ರಶ್ನೆ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಿ ಉತ್ತರ ಸಿಗುವುದು ಹೀಗೆ
'ನದಿ ಮತ್ತು ಅರಣ್ಯ'....!