ಚಂದಿರನ ಮೇಲೆ ಮನೆಯ ಕಟ್ಟುವರಂತೆ ...

ಅಜ್ಜ ಮೊಮ್ಮಗನ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಕಥನ ಕವನದಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿಡುವ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಮುಗ್ಧ ಪ್ರಯತ್ನ ಚಂದ್ರಯಾನದ ಕುರಿತು ಅದೆಲ್ಲೋ ಕೇಳಿದ್ದ ಪುಟ್ಟನ ಮುಗ್ಧ ಕಲ್ಪನೆ ಅದಕ್ಕೆ ಮಾತಿನ ರೂಪ ..ಉತ್ತರವಾಗಿ ಭಾವಗಳನ್ನು ಹೊರಸೂಸುವ ಅಜ್ಜಾ :
ದಶಕಗಳ ನೆರಿಗೆಯಿರುವ ಅಜ್ಜನ ಕೈಹಿಡಿದು
ರಾತ್ರಿಯ ವಿಹಾರಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿರುವ ಪುಟ್ಟ ....
ಬಾನಲ್ಲಿ ನಗುತ್ತಿರು ಚಂದಿರನ ಕಂಡ ಪುಟ್ಟನ
ಮನದಲ್ಲೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಶ್ನೆ ...
ಚಂದಿರನ ಮೇಲೆ ಮನೆಯ ಕಟ್ಟುವರಂತೆ
ಭುವಿಯಿಂದ ಬಾನಿಗೆ ಏಣಿ ಹಾಕುವರಂತೆ
ಹೌದಾ ಅಜ್ಜಾ?? ....
ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ ಅಜ್ಜನ ಉತ್ತರಕ್ಕೂ ಕಾಯದೆ ಪುಟ್ಟ ಮುಂದುವರೆದ ..
ಅಮ್ಮ ಹೊಡೆಯಲು ಬಂದಾಗ ಸರಸರನೆ ಏಣಿ ಏರಿ
ಚಂದಿರನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿಕೊಂಡರಾಯಿತು
ಅಮ್ಮ ಡುಮ್ಮಿ ಬೇಗ ಏರಲಾರಳು ಅಲ್ವಾ?
ಚಂದಿರನ ಮೇಲಿಂದ ಇಣುಕಬೇಕು...
ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚಿ ಕೂಗಬೇಕು
ಹಾರುವ ವಿಮಾನಗಳ ಹಿಡಿಯಬೇಕು
ಹಕ್ಕಿಗಳ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಬೇಕು
ಬಾನೇರಿ ಮಿನುಗುವ ತಾರೆಗಳ ಸೊಕ್ಕು ಮುರಿಯಬೇಕು
ಮೊನ್ನೆ ಅಕ್ಕನ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಹಾರಿಸುತ್ತಿದಾಗ ಕಳೆದ
ಗಾಳಿಪಟವನು ಹುಡುಕಬೇಕು ..
ಚಂದಿರನಿಂದ ಭೂಮಿಗೆ ಕಾಗದದ ರಾಕೆಟ್ ಉಡಾಯಿಸಬೇಕು
ಮಾಡಿಕೊಡ್ತಿಯ ಅಲ್ವಾ ಅಜ್ಜಾ ? ಎಂದ ಪುಟ್ಟ
ಕಾಲೇಜಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜಿಗೆ ಕಾಗದದ ರಾಕೆಟ್ ಬಿಟ್ಟ
ನೆನಪಾಗಿರಬೇಕು ಅಜ್ಜನಿಗೆ .
ಕೃತಕ ಹಲ್ಲುಗಳಿಗೆ ಜೀವ ತುಂಬಿಸಿಬಿಟ್ಟ ತನ್ನ ನಗೆಯಿಂದ ..
ತಾರಸಿಯ ಮನೆ ಬೇಡ ಅಜ್ಜಾ ...
ಹಳ್ಳಿಯ ಸೋಗೆಮನೆಯಂತೆ ಇರುವ ಮನೆಯೊಂದನ್ನು ಕಟ್ಟಿಬಿಡುವ
ಇಡೀ ದಿನ ಆಫೀಸು ಕೆಲಸವೆನ್ನುವ ಪಪ್ಪನೂ ಬೇಡ
ಕ್ಲಬ್ಬು-ಪಾರ್ಟಿ ಎಂದು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಸಿಗದ ಮಮ್ಮಿಯೂ ಬೇಡ
ನೀನು ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮವನ್ನು ಸೇರುವುದೂ ಬೇಡ
ನಾನು-ನೀನು ಇಬ್ಬರೇ ಅಲ್ಲಿ ..
ಆಯ್ತಾ ಅಜ್ಜಾ ?ಎಂದ ಪುಟ್ಟನ ಮುಗ್ಧ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ
ಉತ್ತರವಾಗಿ ಅಜ್ಜನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೀರಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು ..!