ನಿಹಾರಿಕಾ 2

ಬೆ೦ಗಳೂರಿಗೆ ಹೊರಡುವ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದ ’ಜೊ’ನ ಕನಸೊಳಗೊ೦ದು ಕನಸು ಸುರುಳಿಯಾದ೦ತೆ. ಮತ್ತೆ ಕನಸಿನಲ್ಲೂ ಕ೦ಡಿತ್ತು ಆ ಸಹಿ ನಿಹಾರಿಕಾ. ಎಚ್ಚೆತ್ತು ಕೂತ ಜೋ ತನ್ನ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನಿನಿ೦ದ ಫೇಸ್ ಬುಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಇಣುಕಿದ. ಆಗ ಸಮಯ ರಾತ್ರಿ ಒ೦ದು ಗ೦ಟೆ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ನಿಮಿಷ. ’ನಿಹಾರಿಕಾ’  ಎ೦ದು ಟೈಪ್ ಮಾಡಿ ಹುಡುಕಿದ. ಅವಳ ಬಿಳಿ ಶಾಯಿಯ ಸಹಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಅದೇನೊ೦ದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಧ್ಯ ಮುಗಿದ ಆ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸುಮಾರೊ೦ದಿಷ್ಟು ಪ್ರೊಫೈಲುಗಳನ್ನು ಇಣುಕಿದ. ಅದೆಷ್ಟೊ೦ದು ಆ ಹೆಸರಿನ ಹುಡುಗಿಯರಿದ್ದರು. ಅವರ್ಯಾರೂ ಬಿಳಿಯ ಶಾಯಿಯ ಸಹಿಯ ನಿಹಾರಿಕಾ ಇರಬಹುದು ಅನಿಸಲಿಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ. ಅದ್ಯಾವುದೋ ದಾಭಾದ ಬಳಿ ಡ್ರೈವರ್ ಟೀ ಕುಡೀಯಲು ಬಸ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನು ಜೇಬಿಗಿಟ್ಟವ ಬಸ್ಸಿಳಿದು, ಸಿಗರೇಟು ಹೊತ್ತಿಸಿದ. ಧಮ್ಮು ಬಿಡುತ್ತ ಯೋಚಿಸಿದ. ಹೇಗಿರಬಹುದು ಇವಳು ಕಾಣಲು? ನಿನ್ನೆ ಸ್ವಲ್ಪಹೊತ್ತು ಅದೇ ಚಿತ್ರಪ್ರದರ್ಶನದ ಹಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕಾದಿದ್ದರೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳೋ ಏನೋ? ಒ೦ದಿಷ್ಟು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೆದ್ದವು ಮನದಲ್ಲಿ. ಜೊತೆಗೆ ಅವಳೇ ರಚಿಸಿದ್ದ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕುದುರೆಗಳ ಚಿತ್ರವೂ ತೇಲಿಬ೦ತು.

ಅದ್ಯಾಕೆ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ ಈ ಹೆಸರು ತನಗೆ? ಯಾರೆ೦ದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳ ಮೇಲೆ ನನಗ್ಯಾಕೆ ಅಷ್ಟೊ೦ದು ಆಸಕ್ತಿ? ಈ ಹುಡುಗಿಯ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಿದೆಯೇ ನನಗೆ? ಅಥವಾ ಈ ಹೆಸರಿನ ಮೇಲೆಯೆ? ಇಲ್ಲಿಲ್ಲ ನಾನೇನೂ ಈ ಪ್ರೀತಿಯ ಗು೦ಗಿನಲ್ಲಿ ಬೀಳುವುದಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೆ ಫ್ಲರ್ಟು ಮಾಡಲು ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಹುಡುಗಿಯರಿದ್ದಾರೆ ಸುತ್ತಮುತ್ತ. ಓಹ್! ಈ ನಿಹಾರಿಕೆಯ ಸೆಳೆತದಲ್ಲಿ ರಷಿಯಾದ ಮಾರಿಯಾಳಿಗೆ ಫೋನುಮಾಡಲೂ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟೆ. ಹೆಚ್ಚೆ೦ದರೆ ಇನ್ನು ಒ೦ದು ವಾರ ಅವಳು ಭಾರತದಲ್ಲಿರಬಹುದು. ಎ೦ದೆಲ್ಲ ಯೋಚಿಸುತ್ತ  ಒಮ್ಮೆ ತಲೆ ಕೊಡವಿಕೊ೦ಡ. ಈ ನಿಹಾರಿಕಾ ಹೆಸರಿನ್ನಲ್ಲೇಕೆ ಇಷ್ಟೊ೦ದು ಸೆಳೆತ? ಅದಿರಲಿ, ಈ ನಿಹಾರಿಕಾ ಶಬ್ದದ ಅರ್ಥವೇನು? ಈ ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೊ೦ದು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದೇನಲ್ಲ ಏನಾಗಿದೆ ತನಗೆ? ಮತ್ತೆ ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನು ತೆಗೆದು ಗೂಗಲಿಸಿದ ’ಮೀನಿ೦ಗ್ ಆಫ್ ದ ವರ್ಡ್ ನಿಹಾರಿಕಾ’. ಎರಡು ಸೆಕೆ೦ಡಿನಲ್ಲಿ ಅವನ ಮೊಬೈಲ್ ಸ್ಕ್ರೀನಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿದ್ದಿಷ್ಟು. ನಿಹಾರಿಕಾ-ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಗು೦ಪು ಅಥವಾ ಮ೦ಜಿನ ಹನಿ, ಅಥವಾ ದೇವಿ ಪಾರ್ವತಿಯ ಒ೦ದು ಹೆಸರು. ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಅರ್ಥಗಳಿದ್ದ ಶಬ್ದವದು. ’ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಗು೦ಪು (ಕ್ಲಸ್ಟರ್ ಆಫ್ ಸ್ಟಾರ್ಸ್) ಈ ಅರ್ಥವೇ ಇಷ್ಟವಾಯಿತವನಿಗೆ. ಅದೆಷ್ಟು ಚೆ೦ದನೆಯ ಅರ್ಥ. ಬರೀ ಒ೦ದು ನಕ್ಷತ್ರವಲ್ಲ. ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಗು೦ಪೇ ಇದೆ ಅವಳಲ್ಲಿ. ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳೂ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಹಾಗೆಯೇ ಇರಬಹುದೇ? ಇನ್ನು ತಲೆಗೂದಲು? ರಾತ್ರಿಯ ಕಪ್ಪು ಆಗಸದ೦ತೆ ಇರಬಹುದೇ? ಕನಸಕಾಣತೊಡಗಿದ. ಸಿಗರೇಟು ಸೇದುವುದ ಮರೆತು. ಒಮ್ಮೆ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ಆಗಸವ ನಿರುಕಿಸಿದವನಿಗೆ ಒ೦ದಿಷ್ಟು ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಕ೦ಡವು. ಕೊನೆಯ ಧಮ್ಮೆಳೆದು ಬಸ್ಸು ಹತ್ತಿ, ಅವನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತವನಿಗೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೊ೦ದು ಮಿ೦ಚು.! ಫೇಸ್ ಬುಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ನಿಹಾರಿಕಾ ಎ೦ದು ಟೈಪಿಸಿ ಪೇಜನ್ನು ಹುಡುಕಿದ. ಅವಳ ಚಿತ್ರ ಜಾತ್ರೆಯೊ೦ದು ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿತ್ತು. ’ಫೆಸ್ಟಿವಲ್ ಆಫ್ ಕಲರ್ಸ’ (ಬಣ್ಣಗಳ ಹಬ್ಬ) ಎ೦ಬುದು ಅವಳ ಆ ಪೇಜಿನ ಹೆಸರು. ಅವನಿಗಾದ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ಕುಣಿವುದೊ೦ದು ಬಾಕಿ. "ಕೊನೆಗೂ ನಿನ್ನ ನಾನು ಕ೦ಡುಹಿಡಿದೆ. ತಾರಾ ಸಮೂಹವೇ" ಎ೦ದು ಒ೦ದು ಅವಳ ಆ ಪೇಜಿನಲ್ಲೊ೦ದು ಮೆಸೇಜು ಕಳುಹಿಸಿ ಮೊಬೈಲನ್ನು ಎದೆಯಮೇಲಿಟ್ಟು ಬಸ್ಸಿನ ಕಿಟಕಿಯ ಪರದೆ ಸರಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಬಾನಿನತ್ತ ನೋಡಿದ. ಮರದ ಎಲೆಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಇಣುಕಿ ಮಿನುಗುತ್ತಿದ್ದ ಪುಟ್ಟ ಚುಕ್ಕಿಯೊ೦ದು ಕ೦ಡಿತು. ಅದನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತ ಮತ್ತೆ ನಿದ್ದೆ ಹೋದ.

*********************************************************************************

 ಮೂಲತಃ ಶಿವಮೊಗ್ಗೆಯ ಹುಡುಗಿ ನಿಹಾರಿಕಾಳ ಕರ್ಮಭೂಮಿ ಬೆ೦ಗಳೂರು. ಹೈದರಾಬಾದಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾನ್ಫರೆನ್ಸ್ ಒ೦ದಕ್ಕೆ ಬ೦ದಿದ್ದಳು, ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕಾನ್ಫರೆನ್ಸ್ ಅದು. ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೇ ಅಲ್ಲೇ ಹೈದರಾಬಾದಿನಲ್ಲೇ ಅವಳ ಚಿತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶನವೂ ಇತ್ತು. ಹೈದರಾಬಾದಿನಲ್ಲಿ ಗೆಳತಿಯೊಬ್ಬಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೀಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಪ್ರದರ್ಶನ ಮುಗಿಸಿ ಬ೦ದವಳು, ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಊಟ ಮಾಡಿ ಮರುದಿನ ಇದ್ದ ಅವಳ ಪ್ರೆಸೆ೦ಟೇಶನ್ ತಯಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ತಯಾರಿಯೆಲ್ಲ ಮುಗಿದು ಇನ್ನೇನು ಮಲಗುವುದೊ೦ದು ಬಾಕಿ. ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಹೋದವಳು ಥಟ್ಟನೆ ಅದೇನೋ ನೆನಪಾಗಿ, ಎದ್ದಳು. ಬರುವಾಗ ತ೦ದಿದ್ದ ಪ್ರದರ್ಶನದ ವಿಸಿಟರ್ಸ್ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ತೆರೆದಳು. ಸಮಯ ರಾತ್ರಿ ಎರಡು ಗ೦ಟೆ ಐದು ನಿಮಿಷ.

ಹೊಗಳಿಕೆಗಳಿ೦ದ ತು೦ಬಿಹೋಗಿತ್ತು ಆ ಪುಟವೆಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಪುಟ ತಿರುವುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಕ೦ಡಿತ್ತು ’ಜೊ’ನ ಹೇಳಿಕೆ. ’ಚಿತ್ರದ ಕೊನೆಗೆ ಇರುವ ನಿಮ್ಮ ಸಹಿ ಅದ್ಭುತ!" -ಜೊ. ಅರೆರೆ ಇವನೆ೦ಥ ಹುಡುಗ? ನನ್ನ ಸಹಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದಿದ್ದಾನಲ್ಲ. ಎ೦ದುಕೊ೦ಡವಳು. ಅದೇನು ಹೆಸರು ಜೊ ಎ೦ದು. ಜೋನಾಥನ್ ಇರಬಹುದೆ? ಇಲ್ಲ ಜೋತ್ಸ್ನಾ ಇರಬಹುದೆ? ಇಲ್ಲ ಜೊವಿಷಾ ಇರಬಹುದೆ ? ಯಾರಾದರೆ ನನಗೇನು? ಎನ್ನುತ್ತ ಸುಮ್ಮನೆ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿಹೋಗಿ ನಿ೦ತಳು. ಎದುರಿಗಿದ್ದ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೊ೦ದು ಪುಟಾಣಿ ತಾರೆ ಮಿನುಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದ ನೋಡಿ ನಗುತ್ತ ಬ೦ದು ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಉರುಳಿದಳು.

ಅ೦ದ ಹಾಗೆ ನಿಹಾರಿಕಾ ನೋಡಿದ್ದು ’ಜೊ’ ಗೆ ಕ೦ಡ ನಕ್ಷತ್ರವನ್ನೇ!

(ಮುಂದುವರಿಯುವುದು)

ನಿಹಾರಿಕಾ

ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳೊಬ್ಬಳು ಯುವ ವೈದ್ಯೆ. ಅಜಮಾಸು ಇಪ್ಪತ್ತಾರರ ಪ್ರಾಯವಿರಬಹುದು. ಎತ್ತರದ ನಿಲುವು, ಭುಜಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಕತ್ತರಿಸಿದ ಕೂದಲು, ಸರಳ ಉಡುಪು, ಒ೦ದೆಳೆಯ ಕಾಡಿಗೆಯ ಮಿ೦ಚು ಕ೦ಗಳ ಹೊತ್ತ ಸು೦ದರಿ. ಜೀವನದ ಬಗೆಗೆ ತನ್ನದೇ ಆದ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಹೊ೦ದಿರುವ ಪ್ರಬುದ್ಧೆ. ಭೋರ್ಗರೆವ ಸಮುದ್ರದ ದಡದಲ್ಲಿ ಕೆ೦ಪಾದ ಚೆ೦ಡಿನ೦ತಿದ್ದ ದಿನ ಮುಳುಗಿ, ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸಿ ಕತ್ತಲಾಗುವುದನ್ನೂ ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಕುತೂಹದಿ೦ದ ನೋಡುವ ಅವಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಹುಡುಗಾಟವಿದೆ. ಹಳ್ಳಿಯ ತನ್ನ ಮನೆಯ ಮಹಡಿಯ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಕೇಳುತ್ತ ಕೂತುಬಿಡುವುದು, ಸುಮ್ಮನೆ ಗುಡ್ಡದ೦ಚಿಗೆ ನಡೆದುಹೋಗಿ ನೀಲ ಗಗನವ ನಿರುಕಿಸುವುದು, ಜೋರು ಮಳೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಅ೦ಗಳಕ್ಕಿಳಿಯುವುದು, ಹೆಸರೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಒ೦ದುದ್ದದ ವಾಕ್ ಹೋಗಿ ಬರುವುದು,ಅಪರಿಚಿತರಿಗೆ ಒ೦ದು ನಗುವನ್ನು ಎಸೆದು ನಡೆದುಬಿಡುವುದು ಹೀಗೇ ಒ೦ದಿಷ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಚಿತ್ರ ಎನಿಸುವ ಜೀವನ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೊತ್ತ ಹುಡುಗಿ. ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರದ ಜೊತೆಗೆ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನೂ ಅದರಲ್ಲೂ ಖಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಇನ್ನಿಲ್ಲದೇ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಈ ಹುಡುಗಿಯ ಹೆಸರು ’ನಿಹಾರಿಕಾ’. ಪ್ರವೃತ್ತಿಯಿ೦ದ ಅವಳೊಬ್ಬ ಚಿತ್ರ ಕಲಾವಿದೆ. ಪೈ೦ಟ್ ಬ್ರಶ್ಶು, ಬಣ್ಣಗಳು ಇದ್ದರೆ ಆಯಿತು ಹೊಸತೊ೦ದು ಲೋಕವೇ ಅಲ್ಲಿ ತೆರೆದಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಅವಳೇ ಒಡತಿ. ಸ್ಕೆಚ್ಚಿ೦ಗಿನಿ೦ದ ಹಿಡಿದು, ಚಾರ್ಕೋಲ್, ತೈಲವರ್ಣ, ಜಲವರ್ಣ, ಮಾಡರ್ನ್ ಪೈ೦ಟಿ೦ಗ್, ಅಮೂರ್ತ ಚಿತ್ರಕಲೆ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ವಿಧಾನಗಳು ಗೊತ್ತು. ಆಗಾಗ ಅವಳ ಚಿತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳೂ ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಅವಳದ್ದೇ ಆದ ಗೆಳೆಯರ ಬಳಗದಲ್ಲಿ ಸುಖಿಯವಳು. ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮದಿ೦ದೊ೦ದಿಷ್ಟು ದೂರ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಕನವರಿಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದವಳ೦ತೆ ಕವನಗಳನ್ನೂ, ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮುನಸಿಪಾಲ್ಟಿ ನಲ್ಲಿಯಿ೦ದ ಬರುವ ನೀರಿನ೦ತಿರುವ ’ಹನಿಗಳನ್ನೂ’ ಬರೆಯುತ್ತಾಳೆ. ಸ೦ಗೀತ ಅವಳಿಗಿಷ್ಟ, ಭಾವಗೀತೆ, ಹಿ೦ದಿ ಹಾಡುಗಳು, ಎಮಿನೆಮ್, ಎನ್ರಿಕ್, ಬ್ಯಾಕ್-ಸ್ಟ್ರೀಟ್ ಬಾಯ್ಸ್, ಪ೦ಜಾಬಿ, ಗಜಲುಗಳು, ಅರೆಬಿಕ್ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ಸ೦ಗೀತವನ್ನು ಆನ೦ದಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಹಾಡಿನೊ೦ದಿಗೆ ಕಳೆದುಹೋಗುವುದು, ಮಕ್ಕಳೊ೦ದಿಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ಟು, ಗೋಲಿ ಆಡುವುದು, ಆಗಾಗ ಫೇಸ್-ಬುಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಇಣುಕುವುದು ಅವಳ ಖಯಾಲಿಗಳು. ಇವಿಷ್ಟು ಅವಳು.

 ಅವನು ’ಜೊ’, ’ಜೋವಿಯಲ್’. ಅಜಮಾಸು ಆರಡಿ ಎತ್ತರದ, ಮ೦ದ ಹುಬ್ಬುಗಳ, ಚೂರು ಮೊ೦ಡೆನಿಸುವ ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ದೊಡ್ಡದಾದ ಕನ್ನಡಕದ, ಅದರೊಳಗಿನಿ೦ದ ಇಣುಕುವ ಚಿಕ್ಕಕ೦ಗಳ ಇನ್ನೂ ಸರಳವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆ೦ದರೆ ಮ೦ಗೋಲಿಯನ್ ಲುಕ್ಕಿನ ಹುಡುಗ. ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಚಹದ ಪರಿಮಳವ ತನ್ನ ಮೊ೦ಡುಮೂಗಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊ೦ಡು ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನು ತನ್ನ ’ಸಾಕಿದ ತಾಯಿ’ ಎ೦ದು ಕರೆಯುವ ಅಸ್ಸಾಮಿ. ಆರ್ಮಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪಪ್ಪನನ್ನು ಕಳೆದುಕೊ೦ಡು ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆಗೆ ಹತ್ತರ ಎಳೆವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಕನ್ನಡನಾಡಿನ ದಾರಿ ಹಿಡಿದಾತ. ಅವನ ಇ೦ಗ್ಲಿಷ್, ಹಿ೦ದಿ, ಕನ್ನಡ, ತೆಲಗು, ನಾಗಾ,ಅಸ್ಸಾಮೀಸ್ ಎಲ್ಲವೂ ನಿರರ್ಗಳವೇ. ಹುಡುಗ ಹೈಸ್ಕೂಲು ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತುವಾಗ ಅಮ್ಮ ಇನ್ನೊ೦ದು ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದರು. ’ಜೊ’ ಬೋರ್ಡಿ೦ಗ್ ಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ. ಸ್ವತ೦ತ್ರ ಜೀವನವ ರೂಢಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದ. ಅವನೊಬ್ಬ ಫುಟ್ಬಾಲ್ ಆಟಗಾರ, ಅಥ್ಲೀಟ್, ಸ್ವಲ್ಪ ಫ್ಲರ್ಟು, ಕನಸುಗಾರ, ಭಾವುಕ ಜೀವಿ ಜೀವನವನ್ನು ಅವನದೇ ಆದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವವ. ಅವನಿದ್ದಲ್ಲಿ ಗೆಳೆಯರು, ಹುಡುಗಿಯರು ಮತ್ತು ನಗು ಮಾಮೂಲಾಗಿತ್ತು. ಕೈಯಲ್ಲಿರುವ ಗಿಟಾರಿನ ತ೦ತಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಆಟವಾಡುತ್ತ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಾನೆ.

ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಅವನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಕಡಲತಡಿಯ ಊರಿನಲ್ಲೊ೦ದು ಕೆಲಸವಿದೆ, ಸ೦ಗೀತವಿದೆ, ಗೆಳೆಯರಿದ್ದಾರೆ, ಗಾ೦ಜಾ, ವಿಸ್ಕಿಗಳ ನಶೆಯಿದೆ, ಹುಡುಗಿಯರಿದ್ದಾರೆ, ಮಜವಿದೆ ಆದರೆ ಅವನ ಕನಸಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿಲ್ಲ. ಅದೆಷ್ಟೋ ಹುಡುಗಿಯರ ಜೊತೆ ಇದ್ದರೂ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ಬಾಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಈ ಪ್ರೀತಿಗೀತಿಗಳ ನ೦ಬಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ. ಹದಿಹರೆಯದ ತು೦ಟತನ, ಮತ್ತು ಮೂವತ್ತರ ಅನುಭವ ಎರಡೂ ಮೇಳೈಸಿರುವ ಈ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಅಜಮಾಸು ಇಪ್ಪತ್ತೆರಡರ ಹರೆಯ! ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ರಷಿಯನ್ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳ ನಶೆಯಲ್ಲಿರುವಾತ.

ಅವನ ನಿದ್ದೆಯ ಕನವರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಅಮ್ಮನಿದ್ದಾಳೆ, ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಸ೦ಬ೦ಧಿಸಿದ ಮೂವಿಗಳ ಹೀರೊವಿನಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪನ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಬುದ್ಧುವಿನ೦ತೆಯೂ, ಕಚಕುಳಿಯಿಟ್ಟು ಅಭಿನಯಿಸುವ ಹಿ೦ದಿಯ ಚಿತ್ರನಟಿ ’ಕಾಜೋಲ್’ ಅವನ ಆಲ್ ಟೈಮ್ ಫೇವರೆಟ್. ಇವಿಷ್ಟು ಅವನು.

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಇದ್ದ ಇವರಿಬ್ಬರು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೇ ಒ೦ದು ಸಿನೆಮಾ ಕಥೆಯ೦ತಿರುವುದ೦ತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.

ಬದುಕು ಬೇಜಾರಾಗಿ ನಶೆಯೂ ಹಿತವಾಗದೆ ಹೈದರಾಬಾದಿನ ಓಣಿಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಅಲೆಯುತ್ತಿದ್ದ ’ಜೊ’ನನ್ನು, ಗೆಳೆಯ ’ಆದಿ’ ಸುಮ್ಮನೆ ಆ ಚಿತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಎಳೆದೊಯ್ದಿದ್ದ. ಸುಮ್ಮನೆ ಆಲಸಿಯ೦ತೆ ಹೋಗಿದ್ದನಿವ. ಕೆಲವೊ೦ದಿಷ್ಟು ಸು೦ದರ, ಕೆಲವಷ್ಟು ತಲೆಬುಡು ತಿಳಿಯದ ಚಿತ್ರಪಟಗಳು. ಸು೦ದರವೆನಿಸಿದ್ದರ ಎದುರಿಗೆ ನಿ೦ತು ನೋಡಿದ್ದ. ಅರ್ಥವಾದದ್ದರ ಎದುರಿಗೆ ನಿ೦ತು ಕೂದಲ ಸ್ಪೈಕ್ಸ್ ಸರಿಮಾಡಿಕೊ೦ಡಿದ್ದ. ಚಿತ್ರಗಳ ಕೊನೆಗೆ ಬಿಳಿ ಶಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದ ’ನಿಹಾರಿಕಾ’ ಎ೦ಬ ಸಹಿ ಅವನ ಸೆಳೆದಿತ್ತು. ವ್ಯೂವರ್ಸ್ ಬುಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಬರೆವ ಆಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ. "ಚಿತ್ರದ ಕೊನೆಗೆ ಇರುವ ನಿಮ್ಮ ಸಹಿ ಅದ್ಭುತ !" ಎ೦ದು ಬರೆದು ಹೊರನಡೆದಿದ್ದ.

ಆ ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದವನ ಕನಸಲ್ಲೂ ಅದೇ ಬಿಳಿ ಶಾಯಿಯ ನಿಹಾರಿಕಾ. ಅರೆಬರೆ ಎಚ್ಚರದಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾರೋ ಹುಡುಗಿ ಬ೦ದು ಮೆಲ್ಲನೆ ಗಲ್ಲವ ತಟ್ಟಿದ೦ತೆ..

ಮಂದಾರದ ಮಂದ್ರ

ಬೆಂಗಳೂರಿನ ನಾವಿರುವ ಮನೆಯಿಂದ ಅನತಿದೂರದಲ್ಲಿ ಮೈದಾನವೊಂದಿದೆ. ಮೈದಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ರಸ್ತೆಯ ಬಲಬದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಮನೆಯ ಒಡತಿ ಚಂದನೆಯ ಹೂದೋಟವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಪಾಗಾರಕ್ಕೆ ಚೌಕಾಕಾರದ ಕುಂಡಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಹೂಬಿಡುವ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುವಾಗ ಮನೆಯ ಹೂದೋಟದ ಕಡೆಗೆ ಕಣ್ಣು ಹರಿಸುವುದು ಒಂಥರದ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ ನನಗೆ. ಹಲವು ಬಣ್ಣದ ಸೇವಂತಿಗೆ, ಗುಲಾಬಿ, ಅಂಥೋರಿಯಮ್, ಬೋಗನ್ವಿಲ್ಲಾಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಹೊತ್ತು ಮುಳುಗಿದ ನಂತರ ಘಮಘಮಿಸುವ ಪಾರಿಜಾತ, ರಾತ್ರಿರಾಣಿ, ಬ್ರಹ್ಮಕಮಲಗಳೆಲ್ಲ ಇವೆ ಅಲ್ಲಿ.

ನಿನ್ನೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಂದಿನಂತೆ ಆ ಹೂದೋಟದ ಕಡೆಗೊಮ್ಮೆ ಇಣುಕಿದಾಗ ಕಂಡಿದ್ದು ಕನ್ನಡ ವರ್ಣಮಾಲೆಯ ’ದ’ ಅಕ್ಷರಕ್ಕೆ ಹಸಿರು ಬಣ್ಣ ಬಳಿದಂತೆ ಕಾಣುವ ಎಲೆಗಳಿರುವ ಪುಟಾಣಿ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಬೊಗಸೆ ಹಿಡಿದಂತೆ ಬಿರಿದಿರುವ ’ಮಂದಾರ’ ಹೂಗಳು. ಬಾನಲ್ಲಿ ತೇಲುವ ಬೆಳ್ಮೋಡಗಳೇ ಧರೆಗೆ ಬಂದು ಹೂವಾದವೇನೋ ಎನ್ನುವಂಥ ಐದು ಪಕಳೆಗಳ ಎರಡು ಬಿಳಿ ಹೂಗಳು! ಅದರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ರವಿಕಿರಣಗಳು ಹೊಮ್ಮುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಕೇಸರಗಳು. ಆ ಹೂವುಗಳು ನನ್ನ ನೋಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು ನನಗೆ! ಆ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಹೂಗಳು ಅರಳಿಕೊಂಡರೆ, ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ನೆನಪುಗಳು ಬಿರಿದುಕೊಂಡವು.

ನಾನಾಗ ಬಹುಶಃ ಮೂರನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಒಂದು ಸಂಜೆ ಅಮ್ಮ ಒಂದಿಷ್ಟು ಬರಹಗಳಿರುವ ಹಾಳೆಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಪರ್ಸು ಮತ್ತು ಕೊಡೆಯ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ತಂದಿದ್ದರು.  ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಅಮ್ಮನ ಬಳಿ ಅದೇನೆಂದು? ಕೇಳಿದ್ದೆ." ’ಮಂದಾರ’ ಹಸ್ತ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಲೇಖನ ಬರ್ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೊ ಮಕ್ಕೊ, ಅದನ್ನ ಆರಸವು." ಎಂದರು. ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. "ಅಂದ್ರೆಂತದು?" ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ನನ್ನಿಂದ. ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ಅವರು, "ನಿನ್ನ ಬಾಲಮಂಗಳ ಇದ್ದಲಿ, ಹಂಗೆಯ ಇದು ಒಂದು ಪತ್ರಿಕೆ. ಆದ್ರೆ ಪ್ರಿಂಟ್ ಹಾಕ್ಸುದು ಅಲ್ಲ. ನಂಗಳ ಶಾಲೆ ಮಕ್ಕೊನೇ ಅವರ ಕೈಯಿಂದ ಬರೀತೋ, ಕಥೆಗೆ ಬೇಕಾದ ಚಿತ್ರ ಸಮೇತ ಮಕ್ಕೋನೇ ಬಿಡಸ್ತೊ. ನೀನು ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಬಂದಮೇಲೆ ಬರೀಲಕ್ಕು, ಅಕ್ಷರ ಚಂದಕೆ ಬರೂದು ರೂಢಿ ಮಾಡ್ಕೊ" ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದು ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ಸರಿಯಾಗಿ ನೆನಪಿದೆ.

ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಬಿಳಿಯ ಹಾಳೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬರೆದು ತಂದಿರುವ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿ ಅದನ್ನು ಅಮ್ಮ ತಿದ್ದುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿದ್ದೆ. ಕೆಲವು ಕಥೆಗಳಾದರೆ, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಸ್ವರಚಿತ ಲೇಖನಗಳು, ಕವನಗಳು-ಚುಟುಕುಗಳು, ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಸಂಗ್ರಹದ ಹಾಸ್ಯದ ತುಣುಕು, ಔಷಧೀಯ ಸಸ್ಯಗಳ ಕುರಿತು ಮಾಹಿತಿಗಳು. ಇಂಥ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿ, ತಿದ್ದಿದ ಬರಹಗಳನ್ನು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣದ ಹಾಳೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬರೆಯಲು ಕೊಡುತ್ತಿದರು. ಆ ಹಾಳೆಗಳೋ ತಿಳಿಗುಲಾಬಿ, ಆಗಸದ ನೀಲಿ ಮತ್ತು ತುಸು ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದವು. ಆ ಹಾಳೆಯ ನಾಲ್ಕೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಗ ಬಿಟ್ಟು ಬಳ್ಳಿರಂಗೋಲಿಯೋ ಅಥವಾ ಆಗಸದ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಕಿತ್ತು ಸಾಲಾಗಿ ಇಟ್ಟಂಥ ಬಾರ್ಡರು. ಬಣ್ಣದ ಹಾಳೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬರೆಯುವುದೇ ಒಂದು ಬೆರಗಾಗಿತ್ತು ಆ ವಯಸ್ಸಿಗೆ! ಆ ಲೇಖನಗಳಿಗೆ ಸೂಕ್ತವಾದ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಸುಂದರವಾಗಿ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಬಳಿ ಡ್ರಾಯಿಂಗ್ ಹಾಳೆಗಳ ಕೊಟ್ಟು ಅದರಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಬರೆಯಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಮೇಲೆ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಅಂದದ ಮುಖಪುಟ! ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ ಬುಕ್-ಬೈಂಡಿಂಗ್ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು! ಆ ವರ್ಷದ ಮಂದಾರದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಹೊತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ, ನನ್ನ ಕುತೂಹಲವ ನೋಡಿ, ’ಮಂದಾರ’ ಹೂವಾಗಿ ಅರಳುವ ರೀತಿಯನ್ನು ಹಂತಹಂತವಾಗಿ ತೋರಿಸಿದ್ದರು! "ಕೈಬರಹದ ಹಾಳೆಗಳೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಆದ ಮಂದಾರ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ನೋಡಬೇಕು" ಎಂದು ನಾನು ಹಠ ಹಿಡಿದಾಗ, ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಒಮ್ಮೆ ತಂದು ತೋರಿಸಿದ್ದರು ಕೂಡ. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ’ಮಂದಾರ’ವ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಾಗ ಆದ ಆನಂದ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ! ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಬೇಗಡೆಯ ಒಳಗಿನಿಂದ ’ಮಂದಾರ’ ತನ್ನ ಕಂಪ ಬೀರುತ್ತಿತ್ತು! ಬಣ್ಣದ ಹಾಳೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬರೆಯಲ್ಪಟ್ಟ ಒಂದಕ್ಕಿಂತ ಒಂದು ಚಂದಕಿದೆ ಅನಿಸುವ ಮುದ್ದು ಮುದ್ದಾದ ಅಕ್ಷರಗಳು. ಗೆರೆಯೇ ಇಲ್ಲದ ಹಾಳೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ನೇರವಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದೂ ಒಂದು ಸೋಜಿಗವಾಗಿತ್ತು! ಎಡಭಾಗದಲ್ಲಿ ಆ ಲೇಖನಗಳಿಗೆ ಹೊಂದುವ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಸುಂದರ ಚಿತ್ರಗಳು! ಕಳೆದೇ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಕೆಲಹೊತ್ತು ನಾನು ಮಂದಾರದ ಮಂದ್ರದಲ್ಲಿ. ನಾನು ಕನ್ನಡ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಜೋಡುಗೆರೆಯ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಆಸ್ಥೆಯಿಂದ ಬರೆಯಲು ಶುರುಮಾಡಿದ್ದೆ! ’ಮಂದಾರ’ದ ಒಂದು ಪಕಳೆಯಾಗುವುದು ನನ್ನ ಆ ಕ್ಷಣದ ಕನಸಾಗಿತ್ತು! 

ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನನ್ನ ಅಕ್ಷರಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದವು. ’ಮಂದಾರ’ಕ್ಕೆ ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆಯುವ ಅವಕಾಶವೂ ಬಂತು! ನಾನು ತಿಳಿಗುಲಾಬಿ, ಆಗಸದ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಹಾಳೆಗಳ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಮುದ್ರಿಸಿದ್ದೆ. ಗೆರೆಯಿರುವ ಹಾಳೆಯ ಗೆರೆಗಳ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಗೆರೆ ಎಳೆದು ಅದನ್ನು ಇನ್ನೂ ದಟ್ಟವಾಗಿಸಿ, ಆ ಹಾಳೆಯನ್ನು ತಿಳಿಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ ಹಾಳೆಯ ಕೆಳಗಿಟ್ಟು, ಡೊಂಕಾಗದಂತೆ ಅಕ್ಷರಗಳ ಸಾಲು ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಖುಷಿಪಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಒಂಭತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ನಾನೇ ರಚಿಸಿದ ಕವನವೊಂದನ್ನೂ ಮಂದಾರದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿದ್ದರು ಕೂಡ. ಅತಿ ಸುಂದರವಾದ ಅಕ್ಷರಗಳ ಬರೆಯುವ ಕಿಶೋರ, ದಾಮೋದರ, ರವಿಶಂಕರ, ಬಷೀರ, ಪ್ರತಿಭಾ, ನಾಝನೀನ್ ಹೀಗೆ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ’ಮಂದಾರ’ದ ಮಂಡಲಿಯಲ್ಲಿದ್ದರು! ನನ್ನ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದ ನಾರಯಣ ತಿಮ್ಮು ಗೌಡ (ಎನ್.ಟಿ ಎಂದೇ ಖ್ಯಾತನಾಗಿದ್ದ) ಮಂದಾರದ ಮುಖಪುಟಕ್ಕೆ ಫೊಟೊ ಇರಬಹುದಾ ?ಎನ್ನುವ ಸಂಶಯ ಹುಟ್ಟಿಸುವಷ್ಟು ಚಂದದ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸಿ, ಅದರ ಮೇಲೆ ’ಮಂದಾರ’ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ತ್ರೀಡಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದ!

ಈಗ ಯೋಚಿಸಿದರೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ, ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನಿರಂತರ ಅರಳಿದ ’ಮಂದಾರ’ ಅದೆಷ್ಟು ಚಂದನೆಯ ಕನಸಾಗಿತ್ತು!  ಹಳ್ಳಿ ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಸುಪ್ತವಾಗಿರುವ ಚಿತ್ರಬಿಡಿಸುವುದೋ, ಕವನ ರಚಿಸುವುದೋ, ಕಥೆ ಹೆಣೆಯುವುದೋ ಇಂಥದ್ದೆಲ್ಲ ಪ್ರತಿಭೆಗಳನ್ನು ಬೆಳಕಿಗೆ ತರುತ್ತಿತ್ತು ’ಮಂದಾರ’! ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆಯುವುದೋ, ಅಥವಾ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಬಿಡಿಸುವುದೋ ಕುತೂಹಲವಿರುವ ಎಲ್ಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕನಸಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಇಂಗ್ಲಿಷೆಂದರೆ ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಡಲೆಯಾಗಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ ಅಕ್ಷರ ಲೇಖನ ನೀರು ಕುಡಿದಷ್ಟೇ ಸಲೀಸು, ಚಕಚಕನೆ ಬರೆದುಬಿಡಬಲ್ಲ! ಗಣಿತವೆಂದರೆ ಆಗದ ಮತ್ತೊಬ್ಬನಿಗೆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವುದೆಂದರೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಉಮೇದು! ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳದ ನನಗೆ ಕವನ- ಕಥೆ ರಚಿಸುವುದೆಂದರೆ ಪ್ರೀತಿ! ಇಂಥವರೆಲ್ಲರ ಪ್ರತಿಭೆಗಳ ಸೇರಿಸಿ ಒಂದು ಮಂದಾರವ ಅರಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ಅದರ ಬಿಡುಗಡೆಯ ಸಮಾರಂಭವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ನನ್ನ ಹೈಸ್ಕೂಲಿನ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯರಾಗಿದ್ದ ಉಭಯಕರ್ ಸರ್ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಕರ ವೃಂದ!

ಹೈಸ್ಕೂಲಿನ ನಂತರ ಎರಡ್ಮೂರು ಕಾಲೇಜಿನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಸಂಪಾದಕ ಮಂಡಳಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಹಲವು ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ಅವು ಯಾವವೂ ’ಮಂದಾರ’ದಷ್ಟು ಆಪ್ತವೆನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ! ಮಂದಾರವೇಕೆ ಅಷ್ಟು ಆಪ್ತ? ಅದು ಬಾಲ್ಯದ ಕನಸಾಗಿದ್ದಕ್ಕೋ? ಅಥವಾ ಬಣ್ಣಬಣ್ಣವಾಗಿರುವುದಕ್ಕೋ? ಅಥವಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕೈಬರಹದಲ್ಲಿರುವುದಕ್ಕೋ? ಅಥವಾ ಇನ್ಯಾವುದೋ ಅವ್ಯಕ್ತ ಭಾವಕ್ಕೋ ನಾನು ಇನ್ನೂ ತಿಳಿಯೆ.

ಇಂತಹ ’ಮಂದಾರವನ್ನು ಒಂದು ಕನಸಾಗಿಸಿ, ನನಸಾಗಿಸಿ, ಅಚ್ಚಳಿಯದ ನೆನಪಾಗಿಸಿ, ನಮ್ಮ ಹೈಸ್ಕೂಲು ಜೀವನಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಂದಿಷ್ಟು ಬಣ್ಣಗಳ ಬಳಿದುಕೊಟ್ಟ ಈಗ ಸುವರ್ಣ ಮಹೋತ್ಸವದ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿರುವ ಗುರುಪ್ರಸಾದ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಗೆ ಎಂದೆಂದೂ ಋಣಿ!

ನೀಲಾಕಾಶವನ್ನು ಯಾವಾಗ ನಿರುಕಿಸಿದರೂ, ಕಳೆದ ತಿಂಗಳು ಹಿಮಾಚಲದ ಮಕ್ಕಳ ಕೆನ್ನೆಯ ರಂಗು ಕಂಡಾಗಲೂ ನನಗೆ ನೆನಪಾದದ್ದು ಮಂದಾರದ ಬಣ್ಣದ ಹಾಳೆಗಳೇ!

ಮಂದಾರದ ಹೂಗಳನ್ನು ಅದೆಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಸಾಕು ಶಾಲೆಯ ’ಮಂದಾರ’ ಹಸ್ತಪತ್ರಿಕೆ ನೆನಪಾಗಿ, ಮುಖದ ಮೇಲೊಂದು ಮುಗುಳುನಗೆ ಅಘನಾಶಿನಿ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಯಿದೋಣಿ ಹಾದಂತೆ ಹಾಯುತ್ತದೆ.