Friday, January 28, 2011

ಸುಮ್ಮನೆ ನಕ್ಕುಬಿಡಿ

ಹಲೋ ಸ್ನೇಹಿತರೆ,
ಪ್ರೀತಿ, ಕಥೆಗಳು, ಗಂಭೀರ ಲೇಖನದತ್ತಲೇ ಗಿರಕಿಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ ಅಲ್ವಾ ನಾನು ? But ಇದು ಲಘು ಹಾಸ್ಯದ ಲೇಪನವಿರುವ ಲೇಖನ. ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದ ಹಾಸ್ಯ ಸಂಗತಿಗಳು, ನಡೆದ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ನನ್ನದೇ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಚಿನಕುರುಳಿ ಉತ್ತರಗಳಿಗೆ, ಹಾಸ್ಯಕ್ಕೆ ತಲೆದೂಗಿದ್ದೇನೆ. ಹಾಗೆ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆಯೂ  ಇಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಹಾಸ್ಯವನ್ನು ಮಾತ್ರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ. ಯಾರನ್ನೂ ನೋಯಿಸುವ ದುರುದ್ದೇಶವಂತೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ.  ಈಗ ಓದಿದರೆ ನಗು ಅಷ್ಟು ನಗು ಬರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ  ಆದರೆ  ಆ  ಚಟಾಕಿಗಳ timing ಇದೆಯಲ್ಲ, ಅದರ ಪರಿಣಾಮ ಮಾತ್ರ ಅದ್ಭುತ ! 

Long skirt ಪಜೀತಿ:
 ನನಗೆ long skirtಗಳ ವಿಪರೀತ ಹುಚ್ಚಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಪಟ್ಟಣಗಳಿಗೆ ಹೋದರೂ ಬಟ್ಟೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ long skirts ಕೇಳುತ್ತ ನಡೆದು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ.ಒಂದು ವಾರದ ಹಿಂದೆ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ದೊಡ್ಡದು ಎನಿಸುವ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿಯೊಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಮಾಮೂಲಿ ವರಸೆಯಲ್ಲಿ "Long skirts ತೋರಿಸ್ರಿ" ಎಂದೆ. sales boy ಸರೀ ಎಂದು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ box ಎತ್ತಿ ತಂದ. "ಯಾವ ಕಲರ್ರೀ ಅಕ್ಕಾರೆ ?" ಎಂದ. ನೋಡುವ ಎಂದು ಇಣುಕಿದರೆ 'ಸೀರೆಗೆ ಹಾಕುವ ಲಂಗಗಳು' ಯಾವ ಬಣ್ಣದ ಲಂಗಗಳು ಬೇಕಾದರೂ ಇದ್ದಿದ್ದವು.!
         ನಾನು ಕಕ್ಕಾ ಬಿಕ್ಕಿ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಗೆಳತಿಯರೆಲ್ಲ ನಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಹುಡುಗ ಪಿಳಿ ಪಿಳಿ ಕಣ್ಣು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ಉದ್ದದ ಲಂಗ, ಉದ್ದನೆಯ skirt, ನೆರಿಗೆ ಇರುವ skirt  ಯಾವ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರೂ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ನಾಲ್ಕಾರು ಜನರಿಗೂ ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ. "ಅದಾವಲ್ರೀ ಇಲ್ಲೇ  ಇದಕೂ ಉದ್ದದ್ದು ಬೇಕೆನ್ರೀ ?"ಎಂದು ಸೀರೆಯ ಲಂಗದ ಕಡೆಗೇ ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದ..! ನನಗೆ ನಗು ತಡೆಯಲಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. "ಈ ಥರದ್ದು ಅಲ್ಲ, ನಾನಿನ್ನು ಬರುತ್ತೇನೆ " ಎಂದು ಹೊರಟವಳಿಗೆ. ನನ್ನ ಕನ್ನಡದ ಮೇಲೆ doubt ಬರುತ್ತಿತ್ತು !


ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಹೆದರುವುದಿಲ್ಲ:
ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ನಾವು ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು "ನನ್ನ ದಾರಿಯೇ ಬೇರೆ ತಾನು ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಹೆದರುವುದಿಲ್ಲ" ಎಂದು ಉದ್ದುದ್ದ ಭಾಷಣವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಆವೇಶ ಭರಿತ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಮುಗುಮ್ಮಾಗಿ ಉತ್ತರಿಸಿದ "ನನಗೊತ್ತಿದೆ ಬಿಡೆ, ನೀನು ಹೆದರಿದ್ದು ಗಣಿತ ಮತ್ತು Englishಗೆ ಎಂದು...! " ಎಲ್ಲರೂ ಹೋ ಎಂದು ಬೊಬ್ಬಿಟ್ಟೆವು.! ನಾನು ತಮ್ಮನ ಮುಷ್ಟಿಗೆ, ನನ್ನ ಮುಷ್ಟಿಯನ್ನು ಗುದ್ದಿದೆ.    


ಚಿನ್ನ-ರನ್ನ ಈ ಪದದ ಹಿಂದಿನ ಗುಟ್ಟು :
 ನಾವು ಮೂವರು ಗೆಳತಿಯರು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಗೆಳತಿಯೊಬ್ಬಳು ಅವಳ ಹುಡುಗನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾ "ನನ್ನ ಹುಡುಗ ನನ್ನ ಚಿನ್ನ, ಬಂಗಾರ ಅಂತ ಕರೀತಾನೆ." ಅದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬಳ ಉತ್ತರ ನೋಡಿ "KGF ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದಾನಾ? ಅಥವಾ ಬಂಗಾರದ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾನಾ ?" ನಾನು ನಗೆ ತಡೆಯಲಾಗದೆ ಆಚೆ ಹೋದೆ.

Album ದರ (Incredible Indians):
ಒಮ್ಮೆ Digital studio ಒಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಫೋಟೋಗಳ ಪ್ರಿಂಟ್ ಹಾಕಿಸಲು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಂದ ಒಬ್ಬ ಆಸಾಮಿಯ ಬಳಿ  ಸ್ಟುಡಿಯೋದವ "ಏನು ಬೇಕು ?" ಎಂದ. ಅದಕ್ಕೆ ಆ ಆಸಾಮಿಯ ಉತ್ತರ  "ಆಲ್ಬಮ್ ಕೊಡಿ". ಸ್ಟುಡಿಯೋದವ ಕೇಳಿದ "ಯಾವ size?". ಆ ಆಸಾಮಿ ಉತ್ತರಿಸಿದ "ಒಂದು ಐವತ್ತು ರೂಪಾಯಿಯೊಳಗೆ ಕೊಡಿ". ನಗುತ್ತ ಮನದೊಳಗೆ ಎಂದುಕೊಂಡೆ incredible Indians...!

ಬೀಗ ಉಂಟಾ ?
ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಮಗನ ಜೊತೆ Digital cameraವನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡು ಮಂಗಳೂರಿನ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಮಳಿಗೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ನಾಲ್ಕಾರು modelಗಳ ಕ್ಯಾಮೆರಾಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದರೂ ಒಂದೂ ಅವರ ಬಳಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಥಟ್ಟನೆ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಮಗ "ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬೀಗ ಸಿಗಬಹುದಾ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಅದಕ್ಕೆ ಆ sales man "ಎದುರಿನ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಗಬಹುದು" ಎಂದ. ತಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಮಗ "ಹಾಗಾದರೆ ಒಂದು ಬೀಗ ತಂದು ಈ ಅಂಗಡಿಗೆ ಜಡಿಯಿರಿ.!" ಎಂದ. ! sales man ಕೆಕ್ಕರಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ನಾವು ನಗುತ್ತ ಕಾಲು ಕಿತ್ತಿದ್ದೆವು..!

But i like you:
ನಾವೆಲ್ಲಾ ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಸಂಕ್ರಾಂತಿ ಬಂದರೆ ಸಾಕು greeting cardಗಳ ವಿನಿಮಯ ಶುರುವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೊಂದು ಬಗೆಯ ಹುಚ್ಚು, ಮಜ. ಮತ್ತೆ ಈಗ ಬರದ ಸುವರ್ಣ ಕಾಲ ಆ ಬಾಲ್ಯ. ಏನೆಂದು ಅರ್ಥಗಳೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ, ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಅರಿಯದ ಆ ಮುಗ್ಧ ಮನಸು. ಆ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ card, sheetಗಳ ಒಳಗೆ ಅದೇನೇನೋ ಸಾಲುಗಳು, ಅಂತ್ಯ ಪ್ರಾಸಗಳು. ಎಲ್ಲ ಬಾಲ ಕವಿಗಳಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು ಸಂಕ್ರಾಂತಿ ಬಂತೆಂದರೆ. card ಒಳಗಿನ quotesಗಳ sample ಒಂದನ್ನು ನೋಡಿ:
ಭಟ್ಟ like ಜುಟ್ಟ
ಜುಟ್ಟ like ಹೂವು
ಹೂವು like ಪರಿಮಳ
But I like You ..!
ಎತ್ತಣ ಮಾಮರ ಎತ್ತಣ ಕೋಗಿಲೆ? ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯ ಸಾಲುಗಳು ನೋಡಿ. ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಸಲೀಸಾಗಿ ಕೊಲೆ ಮಾಡಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಸಂಕ್ರಾಂತಿಯ ಎಳ್ಳು ಬೆಲ್ಲದ ನಡುವೆ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳು ಕಾಡಿದ್ದವು. ಹಾಗೆ ಒಂದು greeting card ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಬರೆದಿದ್ದೆ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳತಿಗೆ ಹಳೆ quoteನ improved version
ಭಟ್ಟ likes ಜುಟ್ಟ
ಜುಟ್ಟ likes ಹೂವು 
ಹೂವು likes ಪರಿಮಳ 
But I like you  !
greeting card ಗೆಳತಿಗೆ ಕೊಟ್ಟೆ. ಇಬ್ಬರೂ ನಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳ ಮಳೆಗೆ ಮನಸು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಒದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು .!

Tuesday, January 18, 2011

ಅವಳು, ಹುಡುಗ ಮತ್ತು ಇವಳು

ಅವಳು:


Hello ಹುಡುಗ,

ಇವತ್ತು ಬೆಳಗಿನಿದ ಯಾಕೋ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳೇ ಕಾಡ್ತಾ ಇವೆ. ನಿನ್ನೆ ನನ್ನ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬ. ನೆನಪೂ ಆಗಿಲ್ವೇನೋ ನಿನಗೆ ? ಅಥವಾ ನೆನಪಿದ್ದೂ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟೆಯಾ? ನಿನ್ನ ಒಂದು phone callಗಾಗಿ ಕಾದಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನೀನು ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡಿದ್ದೆ. 'ಇವನ' ಜೊತೆ ಮದುವೆಯಾದ ನಂತರದ ನನ್ನ ಮೊದಲನೇ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬ. ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿಯಲಿ ಇವನ ಒಂದು ಹಾರೈಕೆಗಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸಿದ್ದೆ. ರಾತ್ರೆ ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ, ಸುಖ ನಿದ್ದೆಯಲಿ ಗೊರಕೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವನ ಕಂಡು ನನ್ನ ಕಣ್ಣಂಚು ಒದ್ದೆಯಾಗಿ, ಕೆನ್ನೆಗಳೂ ಒದ್ದೆಯಾಗಿದ್ದವು. ಕೊನೆಗೆ ಸೋತು ನೆನಪಿಸಿದ್ದೂ ನಾನೇ. "Oh my Darling I am sorry" ಎಂದು ಹಲ್ಕಿರಿಯುತ್ತಾ wish ಮಾಡಿದವನನ್ನು ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಹೋಲಿಸಿ ತೂಗಿದ್ದೆ ನಾನು. ಹೃದಯ ನಿನ್ನ ಹೆಸರನ್ನೇ ಅರಚುತ್ತಿತ್ತು.ನೀನಿದ್ದಿದ್ದರೆ .... ಥತ್ ಮತ್ತೆ ಜಾರುತ್ತೇನೆ ನೋಡು ಕಲ್ಪನೆಯ ಮಡಿಲಿಗೆ. ಈ ಹುಚ್ಚು ಮನಸೇ ಹೀಗೆ ಅಲ್ವಾ? ಸಿಗದಿದ್ದರ ಕಡೆಗೇ ತುಡಿಯುತ್ತದೆ.!


ಅದೆಷ್ಟು ಖುಷಿಯ ದಿನಗಳು ಅವು,ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಕಳೆದದ್ದು. ಆ ಭಾನುವಾರಗಳಿಗಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸಿದ್ದು. ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಮಾತನಾಡಿದ್ದು. ಮುಗಿಯದ ರೋಡಿನ ಉದ್ದಕ್ಕೆ ಮುಗುಮ್ಮಾಗಿ ನಡೆದದ್ದು, ನಾವೆಷ್ಟು ನಡೆದಿದ್ದೆವು ಎನ್ನುವುದು, ಪಕ್ಕಾ ಆಳಸಿಯಂತೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿರುವ ಆ ರಸ್ತೆಗೂ ಗೊತ್ತಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ನಡೆಯಲಾಗದೆ ನಾನು ಸೋತು ಕುಳಿತದ್ದು, ನೀನು ಕೈಹಿಡಿದು ಎತ್ತಿದ್ದು. ರೋಡಿನ ತಿರುವಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಉದ್ದದ ಜಡೆಯ ನೀನು ಹೆಣೆದದ್ದು. "ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ನಿನ್ನ ಜಡೆ ಹೆಣೆಯುವ ಸೌಭಾಗ್ಯ ನನ್ನದಾಗಲಿ" ಎಂದು ನೀನು ಅಂದಾಗ, ನನ್ನ ಉತ್ತರ ಎರಡು ಹನಿ ಕಣ್ಣೀರಾಗಿತ್ತು.

ಯಾಕೆ ಈ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಯಾರ್ಯಾರದ್ದೋ ಪ್ರವೇಶವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ ? ಕೊನೆಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಉಳಿಸುವುದು 'ಮನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹಿಡಿ ನೆನಪು, ಗಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣೀರ ಕರೆ'. ಜೀವನವ ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಕಳೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ,ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ.ವಯಸ್ಸಿನ ಅಂತರ, ಜಾತಿ ಅದಾವುದೂ ಕಾಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಮುಗ್ಧ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರಶಃ ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ ನಾನು.


ಅದೆಷ್ಟು ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಆಚರಿಸಿದ್ದೆ ನೀನು, ನನ್ನ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬವ. ಕಡಲ ತಡಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಕೇಕ್ ಕತ್ತರಿಸಿದಾಗ ಸುತ್ತಲಿನ ಅಪರಿಚಿತರೆಲ್ಲ "Happy birth day too you" ಅಂದಿದ್ದರಲ್ವಾ ? ನಾನು ಸಣ್ಣಗೆ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆ ದಿನ ನೀ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಕಾರ್ಡ್, ಹಾಗೂ ಗಿಫ್ಟ್ ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಬಳಿ ಭದ್ರವಾಗಿವೆ. ಆ ದಿನ ಅಚ್ಚಳಿಯದ ನೆನಪಾಗಿ, ಬೆಚ್ಚಗೆ ಕುಳಿತಿದೆ ನನ್ನ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ.

ಕೊನೆಗೂ ನಾನಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಆಯಿತು, ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಜೀವನವೆಲ್ಲ ಕಳೆಯುವ ಭಾಗ್ಯ ನನ್ನದಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ.

ನಾನು ಬೇರೆ ಹುಡುಗರ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಿದ್ದು ಗೊತ್ತಾದರೆ ನಿನ್ನ ಸಿಡುಕು, possessiveness,ಸಿಟ್ಟುಗಳಿಗೆ ನಾನು ಆಗ ಮುಸಿಮುಸಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಈಗ ಆ ನೆನಪುಗಳಿಗೆ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಂಜಾಗುತ್ತವೆ.

ಹೌದೇನೋ? ನಿನ್ನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳ ಪ್ರವೇಶವಾಗಿದೆಯಂತೆ. ನೀನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬದಲಾಗಿದ್ದೀಯ. ಹೊಸ ಹುಡುಗಿ ನಿನ್ನ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಚಾದರವ ಹೊದೆಸಿ, ಹೊಸ ವಸಂತವ ತಂದಿದ್ದಾಳಂತೆ. ಅವಳ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೇ ಇತ್ತಂತೆ ನಿನ್ನ ಮಾತುಕತೆಯೆಲ್ಲ. ವೈಶಾಲಿ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹುಣಸೆ ಹಣ್ಣು ಕಿವುಚಿದಂತೆ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಯಾಕೋ ಬೇಡವೆಂದರೂ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳು ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬದ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಕಾಡುತ್ತಿವೆ. ನಿನ್ನ ಹೊಸ ಹುಡುಗಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಸಣ್ಣ ಹೊಟ್ಟೆ ಕಿಚ್ಚೊಂದು ಶುರುವಾಗಿದೆಯಲ್ಲೋ.


ಹುಡುಗ:
ಬಾಳ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಜೀವವು ಹಾತೊರೆಯುವುದು ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ. ಅದೆಲ್ಲಿಯ ಮಾಯೆಯೋ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ.ಅದೊಂದು ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿ ಬಿಡು.ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ,ಕನಸುಗಳ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿದೆ. ನನಗೆಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ನಾ ಕಟ್ಟಿದ್ದು ಸಮುದ್ರದ ಅಂಚಿನ ಮರಳ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ಗೂಡೆಂದು? ಕಾಲನ ಅಲೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ನುಚ್ಚು ನೂರಾಗುವುದೆಂದು? ಬದುಕು ನಾವಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಎಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ ಹೇಳು ? ನೀನು ನನ್ನ ಬದುಕಿನಿಂದ ಎದ್ದು ಹೋದೆ. ನಾನು ಕಣ್ಣೀರು ಬತ್ತುವಷ್ಟು ಅತ್ತಿದ್ದೆ. ತಿಂಗಳುಗಳವರೆಗೆ ದಿನವೂ ಕುಡಿದಿದ್ದೆ.

ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಬೇಸರವಿಲ್ಲ ಬಿಡು. ಆಗುವುದೆಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆಯದಕ್ಕೆ ಎಂದುಕೊಂಡವನು ನಾನು. ಅಥವಾ ಬದುಕು ಹಾಗೆ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ.

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ, ಕನಸ ಕಟ್ಟಿದೆ, ಅದು ಚೂರಾದಾಗ ಕುಡಿದೆ, ಅಲೆದೆ, ಬಸವಳಿದೆ. ಆದರೆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲ ಮರೆಸುವ ಹಕ್ಕು,ತಾಕತ್ತು ಎರಡೂ ಇದೆಯಂತೆ. ಹೌದು ನಿನ್ನ ನೆನಪು ಆಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಹಿಂದೆ ನಡೆದಿದ್ದೆಲ್ಲವ ನೆನೆದು ನಕ್ಕು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಎಲ್ಲೋ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನನಗೆ ನಾನೇ ಹುಚ್ಚ ಎನಿಸಿದ್ದೂ ಇದೆ. ನನ್ನ ತಪ್ಪಲ್ಲ ವಯಸ್ಸಿನದು ಎಂದು ನನಗೆ ನಾನೇ ಸಮಾಧಾನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.


ಹೌದು ನನ್ನ ಬದುಕಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಹುಡುಗಿಯ ಪ್ರವೇಶವಾಗಿದೆ. ಬದುಕು ಬದಲಾಗಿದೆ. ಹುಡುಗತನ ಸುಮಾರಾಗಿ ಕಳೆದು ಹೊಸ ವಸಂತ ಬಂದಿದೆ. ತನ್ನ ಚಿಗುರು ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ನಗುವ. ಮಾತಿನ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಶರಣಾಗಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಬದುಕಲ್ಲಿ. ಹೊಸ ಕಿರಣ,ಚೇತನ ಹೊತ್ತು ತಂದ ಕೀರ್ತಿ ಅವಳಿಗೆ. ನಿನ್ನ ಉದ್ದದ ಜಡೆಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೆನಲ್ಲ. ನನ್ನ ಜೀವನದ ಹೊಸ ಚಿಲುಮೆ ತುಂಡು ಕೂದಲಿನ ಹುಡುಗಾಟದ ಹುಡುಗಿ ! ಅದೇ ತುಂಡು ಕೂದಲೇ  ಈಗ ಇಷ್ಟವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.

ಇವಳು ಸ್ನೇಹಿತೆಯಾಗಿ ಜೀವನವ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದವಳು. ತಿಂಗಳೊಳಗೆ ನನ್ನ ಮನದ ಖಾಲಿ ಚುಕ್ಕಿ ರಂಗೋಲಿಗೆ ಬಣ್ಣ ತುಂಬಿ ಬಿಟ್ಟಳು. ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳ ತೆಕ್ಕೆಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದು ಕಡಲ ತಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಂಡಿಯೂರಿ "ನೀ ನನಗೆ ಇಷ್ಟ. ಬದುಕಿನುದ್ದಕ್ಕೆ ಜೊತೆಯಾಗುವಿಯಾ ?"ಎನ್ನಲು, ನಾನು ತೆಗೆದು ಕೊಂಡಿದ್ದು ಬರೋಬ್ಬರಿ ಒಂದುವರೆ ವರುಷ . "ನಿನ್ನ ಹಳೆ ಹುಡುಗಿಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಪ್ರೀತಿಸಿದರೆ ಮಾತ್ರ " ಎಂದು ಮಗುವಿನಂಥ ಸಿಟ್ಟು ತೋರಿದವಳಿಗೆ ಅದೇನು ಹೇಳಲಿ ಹೇಳು? ನಗು ಬಿಟ್ಟರೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಏನು ಉಳಿಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಅವಳ ಜೊತೆ ಇರುವಷ್ಟು ಸಮಯ ಮಗುವಾಗಿಯೇ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಉದ್ದ ಜಡೆಯವರು ಕಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ಮೊಣಕೈಯಿಂದ ನನ್ನ ತಿವಿದು "ನೋಡು ನಿನ್ನ ಹಳೆ ಹುಡುಗೀ " ಎಂದು ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸುವಾಗ. ನನ್ನ ಉತ್ತರ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಗೆಯೇ. !


ನನ್ನದೆಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳೂ ಗೊತ್ತು. ಮೊದಲು ನಿನ್ನ-ನನ್ನ ಕಥೆ ಹೇಳಿದಾಗ ನಕ್ಕು "stupid guy" ಎಂದು ತಲೆಗೊಂದು ಮೊಟಕಿದ್ದಳು. ಮೊನ್ನೆ "ನೀನೇಕೆ ಉದ್ದ ಕೂದಲನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲವೇ ಹುಡುಗೀ" ಎಂದಿದ್ದೆ. "ಅದ್ಯಾಕೋ? ನಿನ್ನ ಹಳೆ ಹುಡುಗಿಯ ನೆನಪು ಇನ್ನೂ ಬರತ್ತಾ ? ನಾ ಬೇಡ್ವಾ? ಹೋಗ್ತೇನೋ ನಾನೂ, ಸೊಕ್ಕು ನಿಂಗೆ !"ಎಂದು ಹೊಳೆದಂಡೆಯಂಚಿಂದ ಎದ್ದು ನಡೆದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಸಮಾಧಾನಿಸಿ ಕರೆತಂದಾಗ, ಅವಳು ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದಕ್ಕೆಅಲ್ಲವೇನೋ ನಾನು ನಿನಗೆ ಜೊತೆಯಾದದ್ದು. ಅವಳಿಗೊಂದು thanks ಹೇಳಿ ಬಿಡೋ" ಎಂದಾಗ ನಾ ನಕ್ಕು ನೀನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದದ್ದಕ್ಕೆ Thanks ಎಂದು ಬಿಟ್ಟೆ.!


ಅವಳ ಅದೇ ಆ ಮೊಂಡು ಹಠ, ಮುದ್ದು ಮಾತು, ಮುಗ್ಧ ನಗು, ತುಂಟಾಟ. ಸುಳ್ಳು ಸುಳ್ಳೇ ಆಡುವ ಜಗಳ. ಎಲ್ಲವೂ ನೆನಪಿಸುವುದು ಒಂದು ಮಗುವನ್ನು.! ಅದೇ ನನ್ನನ್ನು ಅವಳ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಎಳೆದು ತಂದದ್ದು. ". ಈಗ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ ಇಂಥದ್ದೇ ಹುಡುಗಾಟದ ಹುಡುಗಿಯನ್ನೇ ನಾನು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬಯಸಿದ್ದು ಎಂದು. !


ಇವಳು :
Hello Stupid,
ಪ್ರೀತಿಯಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲದವಳಿಗೆ, ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಪ್ರೀತಿಯ ಅರ್ಥ, ಉದ್ದ ಅಗಲ ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೆ thanks ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ.! ಬದಲಾಗಿ ಅದೇ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ.

ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಜೀವನದ ಹಲವು ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿದ್ದೇನೆ. ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಿನ್ನಹತ್ರ ಹೇಳಿ ತಲೆ ತಿಂತಾ ಇರ್ತೇನೆ ಅಲ್ವಾ ?? ಅತಿ ಆದಾಗ ನೀನು ನನ್ನ ತಲೆಗೊಂದು ಮೊಟಕಿ "ಸುಮ್ನಿರೇ" ಅಂತಿದ್ದೆ ನೋಡು.. !ಆಗ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತ ಕಾಣ್ತಾನೆ. ಆ ದಿನ ನನ್ನ ಕೈಹಿಡಿದು road ದಾಟಿಸೋವಾಗ ಯಾಕೋ ನನ್ನ ಪಪ್ಪಾ ಥರ ಅನಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ ಮಾರಾಯ. ನೀನು ಕಾಲು ಕೆರೆದು ಜಗಳಕ್ಕೆ ಬರೋವಾಗ ನೆನಪಾಗೋನು ನನ್ನ ಅಣ್ಣ.. !!ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ನಾನು ಮೊಣಕಾಲು ಉದ್ದದ skirt ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಬಂದಾಗ ಅದೇನು ಗುರಾಯಿಸಿ ಬಯ್ದಿದ್ದೆ ..?? ನನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಜೋಗ ಜಿನುಗುವಷ್ಟು... ಕಣ್ಣೀರು ಒರೆಸುತ್ತ ನಿನ್ನ ನೋಡಿದ್ದೆ ನೆನಪುಂಟಾ? ನನ್ನ ಅಜ್ಜಿ ನೆನಪಾಗಿ , ಕಣ್ಣೀರ ಅಂಚಿನಲ್ಲೂ ನಕ್ಕಿದ್ದೆ ನಾನು.

ಮರೆತೇ ಹೋಗಿತ್ತಲ್ಲೋ, ನಿನ್ನೆ ನಿನ್ನ ಹಳೆ ಹುಡುಗಿಯ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬ ಅಲ್ವಾ ? wish ಮಾಡಿದ್ಯಾ? ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿಗೆ ಬರ್ತಾಳಾ ? ಗಂಡನ ಜೊತೆ ಆಚರಿಸಿರುತ್ತಾಳೆ ಬಿಡು. ನಿನ್ನ ಮೊಗವೇ ಮರೆತು ಹೋದಂಗಿದೆ ಮಾರಾಯ. ಇವತ್ತು ಸಂಜೆ ಸಿಗ್ತೀಯಾ?

ಇನ್ನೂ ಒಂದು ವಿಷ್ಯ. ನಿನ್ನ ಹಳೆ ಹುಡುಗಿಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಿದೀಯಾ ಅಲ್ವಾ? ನಂಗೂ ನಿನ್ ಹತ್ರ ಉದ್ದದ ಜಡೆ ಕಟ್ಟಿಸ್ಕೊಬೇಕು ಅನ್ನಿಸ್ತಿದೆ. ಉದ್ದದ ಕೂದಲು ಬಿಡ್ತೇನೆ. ಜಡೆ ಹಾಕ್ಕೊಡ್ತೀಯಲ್ವಾ ?


























Monday, January 10, 2011

ಅಂಥವನೇ ಅಣ್ಣ ಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ ಕಾಡಿತ್ತು..

 ನಾಲ್ಕೈದು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ರೈಲ್ವೆ ಸ್ಟೇಶನ್ನಲ್ಲಿ ರೈಲಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. (ರೈಲ್ವೆ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೇನು ಬಸ್ಸಿಗೆ ಕಾಯ್ತಾರಾ?) ಟ್ರೈನ್ ಬರಲು ಇನ್ನೂ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ನಿಮಿಷಗಳು ಇದ್ದವು. ಹಾಗೆ ನಾನು ಕೂತದ್ದು ಅಲ್ಲಿಯ ಕಲ್ಲು ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ. ನಾಲ್ಕು ಹದಿನೈದಿರಬಹುದು ಸಮಯ. ಸೂರ್ಯ ಇನ್ನೂ ಸುಮಾರಾಗಿ ಪ್ರಖರವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದ. ಮಾತನಾಡಲು ಪರಿಚಯದವರಾರು ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಯಾವ ಪುಸ್ತಕವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮುಂದೇನು ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಹೆಣ್ಣು ಮಗು ಅದರ ಅಣ್ಣನೊಂದಿಗೆ ಆಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಕಂಡಿತು. ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಒಂದುವರೆ ಹರೆಯದ್ದಿರಬಹುದು. ಚಂದನೆಯ ಫ್ರಿಲ್ ಗಳಿರುವ ಅಂಗಿಯನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಅದು ಅಡ್ಡ-ತಿಡ್ದ ವಾಗಿ ಕಾಲು ಎತ್ತಿ ಹಾಕಿ ನಡೆದಾಡುವ ಮೋಡಿಯಿಂದಲೇ ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು, ಅದು ತೀರಾ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನಡೆಯಲು ಕಲಿತ ಮಗು ಎಂದು. ನನಗೆ ನನ್ನ ಜುಟ್ಟು ಗೊಂಬೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನೆನಪಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಜಗತ್ತಿನ ಕುತೂಹಲಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅದರ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಕಂಡ ಭಾವನೆ. ಅವರಿಬ್ಬರತ್ತಲೇ ದೃಷ್ಟಿ ನೆಟ್ಟಿದ್ದೆ.



ಆರರ ಹರೆಯವಿರಬಹುದು ಅದರ ಅಣ್ಣನಿಗೆ. ಅದೆಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ತನ್ನ ತಂಗಿಯೆಂದರೆ ! ಅವಳನ್ನು ನಡೆಯಲು ಬಿಡದೆ, ಆಗದಿದ್ದರೂ ಎತ್ತಿಕೊಂಡೇ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದ.ಅದೇನೇನೋ ತಿನ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ತಾನೂ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ . ಅಣ್ಣ ಮರಾಠಿ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ತಂಗಿ ಕುಣಿಯುತ್ತಿದ್ದಳು ಬಹಳ ಮುದ್ದಾಗಿ. ಅದೇನು ಬೆಲ್ಲಿ ನೃತ್ಯವೋ , ರಶಿಯನ್ ಬ್ಯಾಲೆಯೋ ? ದೇವನೇ ಬಲ್ಲ ..! ಅವಳು ಕುಣಿಯುವುದ ಕಂಡು ಮತ್ತೆ ಎತ್ತಿ ಮುದ್ದಿಸುತ್ತಿದ್ದ.


ನನಗೂ ಒಬ್ಬ ಅಣ್ಣ ಇರಬೇಕೆನಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿತು. ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಜಗಳಾಡುವ, ಹೊಡೆದಾಡುವ ತಮ್ಮನಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೂ ಅಣ್ಣನ ಬೈಗುಳವೆಂದರೆ ಅದೇನೋ ಪ್ರೀತಿ. ಆ ವಾತ್ಸಲ್ಯವೇ ಅಂಥದ್ದು. ಅಣ್ಣ ತಂಗಿಯರನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಹೊಟ್ಟೆಯೊಳಗೊಂದು ತಣ್ಣನೆಯ ಹೊಟ್ಟೆ ಕಿಚ್ಚು ಶುರುವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ ಮಾರಾಯ್ರೆ ! ಇರುವುದೆಲ್ಲವ ಬಿಟ್ಟು, ಇರದುದನ್ನೇ ನೆನೆಯುತ್ತೇವೆ ಅಲ್ವಾ ?


ಸುಮ್ಮನೆ ಹಾಗೆ ಸುತ್ತಲೂ ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿದೆ, ಅವರಿಬ್ಬರ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಹುಡುಕಲು. ಅದೊಂದು ಮರಾಠಿಗರ ಕುಟುಂಬವಾಗಿತ್ತು. ಕೊಂಕಣಿಯನ್ನು ಸಲೀಸಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವ ನನಗೆ, ಮರಾಠಿ ತಕ್ಕ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಜ್ಜಿ ಅಜ್ಜನ ಜೊತೆ ಪಪ್ಪ ಇದ್ದದ್ದು ಕಂಡಿತು. ಅಮ್ಮ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ತೊದಲು ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಅದೇನೇನೋ ಹೇಳುತ್ತಿತು ಮಗು, ತನ್ನ ಅಜ್ಜಿಯ ಬಳಿ ಬಂದು. ಕುಕ್ಕರಗಾಲಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಅಜ್ಜಿಯ ಬಳಿ ಅದೇನೇನೋ ತಿನಿಸುಗಳು.


ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ಅಜ್ಜಿಯ ಬಳಿ ಕುಡಿಯಲು ನೀರು ಕೇಳುತ್ತ, ತನ್ನ ಗೆಜ್ಜೆಕಾಲುಗಳ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನು ಎರ್ರಾಬಿರ್ರಿ ಹಾಕುತ್ತ ಹೋದರೆ,ಅಣ್ಣ ಅವಳು ತಿಂದು ಬಿಸಾಕಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಕಸದ ಬುಟ್ಟಿಗೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ. ಮನದಲ್ಲೇ ಹುಡುಗನಿಗೆ 'ಶಹಬ್ಬಾಸ್' ಎಂದುಬಿಟ್ಟೆ. ಮುಖದಮೇಲೊಂದು ಕಿರು ನಗೆ ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಹಾದು ಹೋಯಿತು.


ಅದೇನೋ ಖುಷಿಯಾಯಿತು ಮನಸ್ಸಿಗೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಟ್ರೇನು ಬಂದಿತ್ತು.ಟ್ರೈನಿನೊಳಗೆ ಜಾಗ ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತವಳ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತದೇ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಯ ಅಣ್ಣನೇ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ,ಕಸಗಳನ್ನೆತ್ತಿ ಕಸದ ಬುಟ್ಟಿಗೆ ಹಾಕಿದ ಅವನ ಪುಟ್ಟ ಕೈಗಳೇ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು.ಆರರ ಹುಡುಗ ರೈಲ್ವೆ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿಯ ಹಲವು ಬುದ್ಧಿ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಮುಗ್ಧವಾಗಿ ಪಾಠ ಕಲಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. !


ಹೌದು ಸ್ನೇಹಿತರೆ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಕೃತಿ ಪ್ರೇಮ, ದೇಶ ಭಕ್ತಿ, ಪರಿಸರದ ಬಗ್ಗಿನ ಕಾಳಜಿ ಎಲ್ಲ ದೊಡ್ದವರಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಳೆದುಹೊಗುತ್ತಿರುವುದೇಕೆ ? ಸ್ವಾರ್ಥತೆಯೇ? ಅಥವಾ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವೇ ಬಂಧಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಗೆಗೋ ?


ನಾವು ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಯ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅದೇ ಭಾರತದಲ್ಲಾದರೆ ತಿಂಡಿ ತಿನಿಸುಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಕಸವನ್ನು ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಬಿಸಾಡುತ್ತೇವೆ. ಹಾಗೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಶಿಸ್ತಿಲ್ಲ, ಗಲೀಜು ದೇಶ ಎಂದು ಅದೆಷ್ಟು ನಿರಾಯಾಸವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತೇವೆ ಅಲ್ವಾ ?


ಆದಷ್ಟು Garbage binಗಳಲ್ಲೇ ಕಸವನ್ನು ಹಾಕೋಣ. ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಲಿನ ಪರಿಸರದ ಕಾಳಜಿ ನಮ್ಮದು ಅಲ್ವಾ ಸ್ನೇಹಿತರೆ? ಕೊನೆಯ ಪಕ್ಷ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಒಂದಿಷ್ಟು ಜನ ತಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಅರಿತರೆ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಬೀಳುವ ಕಸ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಾಡಿತು.


ಇವಿಷ್ಟು ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಉಡುಪಿ ನಿಲ್ದಾಣ ಬಂದಿತ್ತು. ಟ್ರೈನ್ನಿಂದ ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಕುರ್ತಾ ಅದೆಲ್ಲೋ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಬಿಡಿಸಲು ಹಿಂತಿರುಗಿದರೆ. ಮುದ್ದಾದ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವೊಂದರ ಮುಷ್ಠಿಯೊಳಗೆ ಕುರ್ತಾದ ಅಂಚು ಬಂಧಿಯಾಗಿತ್ತು. ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಇಳಿದೆ. ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಿನ ಕೈಯ ಸ್ಪರ್ಶದ ಅನುಭವ ಮುಖದಲ್ಲೊಂದು ಮುಗುಳುನಗೆಯನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮೂಡಿಸಿತ್ತು.