Saturday, November 26, 2011

ಜೋಡಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಕಿವಿಯೋಲೆಯ ಹುಡುಗಿಗೆ,

 ಸೀದಾ ಸಾದಾ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬನ ಮನದ ತಳಮಳ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಲರವ . ಓದಿ ನೋಡಿ ಹೇಗಿದೆ ಹೇಳಿ.




ಜೋಡಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಕಿವಿಯೋಲೆಯ ಹುಡುಗಿಗೆ,


ಹೇಗಿದೀಯೇ ? ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಮೊನಚು ಕಂಗಳ ಇನ್ನೂ ಕಿರಿದಾಗಿಸಿ ನಗುತ್ತಿರಬೇಕು. ಈ ಸ್ನೇಹ ಅದ್ಯಾವಾಗ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದೆ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲವಂತೆ ಹೌದೇನೆ ? ಸಾಹಿತ್ಯದ ಗಂಧ ಗಾಳಿ ಇಲ್ಲದ ಹುಡುಗ ಮನದ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಅಕ್ಷರ ರೂಪ ಕೊಡುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ ಎಂದರೆ. ಅದೆಂಥ ಪ್ರೀತಿಯ ಅನುಭೂತಿಯಲ್ಲಿರಬೇಕು ಆತ ಅಲ್ವಾ ?

ಹೌದೇ ಹುಡುಗಿ ಮೊನ್ನೆ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಿರಾಡಿ ಘಟ್ಟವಿಳಿವಾಗ ನನ್ನೆದೆಯೊಳಗೆ ನಿನ್ನದೇ ನೆನಪುಗಳ ವರ್ಷಧಾರೆ. ನೆನಪುಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನದೇ ಅಂಬಾರಿ.!

ಎಳೆ ಬಿಸಿಲ ಕೋಲಿಗೆ ಮಿರುಗುತ್ತಿರುವ ಚಿಗುರುಗಳು, ನೀಲ ಗಗನವ ಮುಟ್ಟಲು ತವಕಿಸುವ ಎತ್ತರದ ಮರಗಳು. ಆ ನೀರ ಪಸೆ, ಮಣ್ಣ ಕಂಪು, ನೀಲಿ ಬೆಟ್ಟ, ಬೆಳ್ಳಿ ಮೋಡಗಳು, ಥೇಟ್  ನಿನ್ನ ಮಾತುಗಳಂತೆ ಕೇಳುವ, ರಸ್ತೆಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಹರಿಯುವ ನದಿಯ ನಾದ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ರಾಡಿ ರಾಡಿಯಾದ ಶಿರಾಡಿಯ ರಸ್ತೆಯ ಪರಿವೆಯೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು ನನಗೆ.!

 ಶಿರಾಡಿ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನವೋಡಿಸುವ ಮಜವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗ  ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕವಿಯಂತೆ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದನೆಂದರೆ ?! ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಮಗುವಿನ ಕುತೂಹಲದಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದನೆಂದರೆ ? ಅದ್ಯಾವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿರಬೇಡ ಹೇಳು ನಾನು? 'ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರಕೃತಿಯಂತೆ. ಅಲ್ಲಿ ಸೌಂದರ್ಯವಿದೆ, ನವನವೀನತೆಯಿದೆ, ದುರಂತವಿದೆ', ಎಂದೆಲ್ಲ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.  Bike rideನ ಥ್ರಿಲ್ಲಿಗಿಂತ ಆ ಶಿರಾಡಿ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಮಿಂದೇಳುವುದು ಹಿತವೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. 

ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಬಲಗೈ ಹಿಡಿದು ನನ್ನ ಹೆಗಲಿಗೆ ನೀನು ಒರಗಿದ್ದ ದಿನ, ಅದೇ ಶಿರಾಡಿ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ. ತೊಟ್ಟಿಲಿನಂತೆ ತೂಗುತ್ತಿದ್ದ ಬಸ್ಸು ನಿನ್ನ ನಿದ್ದೆಯ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಜಾರಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಒಮ್ಮೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿದ್ದೆ ನಿನ್ನ. ನಿದ್ರಾದೇವಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಥೇಟ್ ಮಗುವೇ ನೀನು.! ನಿನ್ನ ನೀಳ ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆಗಳು, ನನ್ನ ಬಲ ಕೈಯನ್ನು ಮಗುವಿನಂತೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ನೀಳ ಚಿಗುರು ಬೆರಳುಗಳ ನಿನ್ನ ಆ ಕೈ. ಅಲೆ ಅಲೆಯಾಗಿ ಮುಖದ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ  ಹರಡಿದ್ದ ತಲೆಗೂದಲು, ಆ ಕೂದಲ ರಾಶಿಯಿಂದ ಇಣುಕುತ್ತಿದ್ದ, ರಾತ್ರಿಯಾಗಸದಲ್ಲಿ ತಾರೆಗಳ ನೆನಪಿಸುವ , ಜೋಡಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಕಿವಿಯೋಲೆ. ಅದನೊಮ್ಮೆ ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವ ಹಂಬಲವನ್ನು ಅದ್ಹೇಗೋ ತಡೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದೆ.  ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳ ಮೊಗವನ್ನು ಹೀಗೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿದ್ದಿರಬೇಕು. ಅದೆಷ್ಟು ತೊಂದರೆ ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು ನಿನ್ನ ಮೊಗದ ಮೇಲೆ ಹಾರಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕೂದಲ ರಾಶಿ. ಅದರಿಂದಲೇ ಅಲ್ಲವೇನೆ ನಿನ್ನ ನಿದ್ದೆಗೆ ಭಂಗವಾಗಿ, ಎಚ್ಚೆತ್ತು. 'ನಿದ್ದೆಗಣ್ಣಿನ ನಗು' ನಕ್ಕು. ತುಸು ಆಚೆ ಜರುಗಿ ಕಿಟಕಿಯತ್ತ ಮುಖ ಮಾಡಿ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಹಂದರದಲ್ಲಿ ಜಾರಿದ್ದು. ಜಗತ್ತಿನ ಕುತೂಹಲವನ್ನೆಲ್ಲ ತುಂಬಿಕೊಂಡ ಬೊಗಸೆ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ಶಿರಾಡಿ ಘಟ್ಟದ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವನ್ನು ಕಾಣಬೇಕೊಮ್ಮೆ ಅನಿಸಿತ್ತು.!

ಬೈಕ್ ಇರುವುದೇ ಓಡಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಎಂದುಕೊಂಡು, ಕೂದಲನ್ನು ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿ ತಿದ್ದಿಕೊಂಡು, ಮಣಿಸರಗಳನ್ನು  ಸಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡು, heavy metal music ಕೇಳಿಕೊಂಡು, messi- football ಅಂತ ಆರಾಮಾಗಿ ಇದ್ದ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅದೆಂಥ ಬದಲಾವಣೆ ನೋಡು..!

 ಈಗ ನನ್ನ ಐಪಾಡ್ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಭಾವಗೀತೆಗಳೇ! ನೀಲಿ ಬೆಟ್ಟ, ಕೊನೆಯಿಲ್ಲದ ಗಗನ, 
ಬೋರ್ಘರೆವ ಸಮುದ್ರ.ಮುಂಜಾನೆಯ ಮಂಜು, ಸೂರ್ಯೋದಯ ಎಲ್ಲವೂ ಇಷ್ಟ 
ಆಗಲಿಕ್ಕೆ ಶುರುವಾಗಿದೆ ನೋಡು.!  ನಾನು ನೀನಾಗುತ್ತಿದ್ದೆನಾ ? ಅದೆಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯ? ನಿನ್ನ ಆ ಮಗುವಿನಂಥ ನಗು, ಮನಸು ನನಗೆಲ್ಲಿಂದ ಬರಬೇಕು ಹೇಳು?
ಪಕ್ಕಾ practical ಸ್ವಭಾವದ, ಭಾವನೆಗಳೇ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಂಥ ಹುಡುಗನ ಮನದಲ್ಲೀಗ ಭಾವನೆಗಳ ಮುಂಜಾವು. ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳ ಕಚಕುಳಿ. ನಿನ್ನ ಹುಸಿಮುನಿಸು, ಮುಖವೂದಿಸುವ ಪರಿ, ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೇ ಕೊಲ್ಲುವ ದಾಟಿಗೆ ಸೋತು ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ. ಮನಸು ಸ್ನೇಹದಿಂದ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಡೆಗೇ ಜಾರುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲೇ..!

ಹೌದು ಆ ದಿನವೇ ಕೇಳಬೇಕು ಅಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಅದ್ಯಾಕೆ ಕಾಡಿಗೆಯ ಹಚ್ಚುತ್ತೀಯೇ ನೀನು ? ನಿಜ್ಜ ಹೇಳಲಾ? ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಕಾಡಿಗೆಯ ಕಂಗಳಿಗಿಂತ. ಆ ಮುಗ್ಧ ಅಬೋಧ ಕಂಗಳೇ ಇಷ್ಟ ಮಾರಾಯ್ತಿ.!


ಕಾಡು ಹೂಗಳ ಕಂಪಿಗೆ  ನಿನ್ನ ನೆತ್ತಿಯ ಘಮದ ನೆನಪು.! ನನ್ನ ಭುಜಕ್ಕೂ

 ನಿನ್ನದೇ ತಲೆ ಬೇಕಂತೆ ನೋಡು.


ಕೊನೆಗೂ ಶಿರಾಡಿ ಘಟ್ಟದ ಆರ್ದ್ರತೆಗೆ ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲೂ ಪ್ರೀತಿಯ ಬೀಜ ಮೊಳೆತಿದೆ. ಜೋಡಿ ಕಿವಿಯೋಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಇಳಿಬೀಳುವ ನಿನ್ನ ಜೊಂಪೆ ಕೂದಲುಗಳ ಸರಿಸಬೇಕಿದೆ. ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ನಿನ್ನದೇ ಜೊತೆ ಬೇಕು ಅನಿಸುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲೇ. ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೊತೀಯ ಅಲ್ವಾ ? 


                                       ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯ ಬಯಸುವ 
                                                         ಒರಟ 

Sunday, October 9, 2011

ನೋಟ್ ಬುಕ್ಕಿನ ಕೊನೆಯ ಪೇಜು

                                                            (ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಅಂತರ್ಜಾಲ)
'ನೋಟ್ ಬುಕ್ಕಿನ ಕೊನೆಯ ಪೇಜು'  ಇದೊಂದು ತೀರ ಪರಿಚಯದ, ಆದರೆ ಅದೇನೋ ವಿಶಿಷ್ಟ ಎನಿಸುವ ಶಬ್ದ. ಆ ಪೇಜಿನ ಮೇಲೆ  ಅದೊಂಥರದ ಮೋಹ, ಮಮತೆ ಎಲ್ಲ. ! ಪಟ್ಟಿ-ಪುಸ್ತಕಗಳೆಂದ ಮೇಲೆ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಮೊದಲನೆಯ ಹಾಗೂ ಕೊನೆಯ ಪೇಜುಗಳೆಂದು ಇರಲೇ ಬೇಕು. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಒಂದು ಆದಿ ಹಾಗು ಅಂತ್ಯ ಎಂದು ಇರುವಂತೆ! ಮೊದಲ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಆದಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿ ಹೆಸರನ್ನೂ ತರಗತಿಯನ್ನೂ ರೋಲ್ ನಂಬರ್ ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು  ಅಲ್ವಾ? ನಾವು ನಮ್ಮ ಶಾಲಾ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ. ಕೊನೆಗೆ ಕಾಲೇಜಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲೇರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಆ ಹೆಸರು ಬರೆಯುವ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ಮಾಸುತ್ತ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಥೇಟ್ ನೆನಪುಗಳಂತೆ. !ಕೊನೆಗೆ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ನೋಟ್ ಪುಸ್ತಕ ಒಯ್ಯುವುದೇ ಒಂದು ರಗಳೆ ಎನಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. (ಅದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಹುಡುಗರು folding front page ಇರುವ ನೋಟ್ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಸುರುಳಿ ಸುತ್ತಿ ಒಯ್ಯುತ್ತಾರೆ.) ನೋಡಿ ಇಂಥ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುವಾಗಲೇ ನನ್ನ ರೈಲು ಹಳಿ ತಪ್ಪುತ್ತದೆ. ಇರಲಿ ಬಿಡಿ ! ಓಡಿಸಿದ್ದೇನೆ ಓದಿ.
ವಿ.ಸೂ: ಇಲ್ಲಿ ಯಾರದ್ದೇ ಮನ ನೋಯಿಸುವ ಉದ್ದೇಶವಿಲ್ಲ .ಇಲ್ಲಿನ ಹಾಸ್ಯವನ್ನಷ್ಟೇ ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕಾಗಿ ವಿನಂತಿ .

ನಾನು ಜನರನ್ನು ಎರಡೇ ಎರಡು ವಿಧವಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸುತ್ತೇನೆ.
 ೧. ನೋಟ್ ಬುಕ್ಕಿನ ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದವರು (ಬರೆಯುವವರು )
೨. ಬರೆಯದೇ ಇರುವವರು.(ಇದ್ದವರು )

ನಿಮ್ಮ ಶಾಲಾ ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳನ್ನು  ಒಮ್ಮೆ ನೆನಪಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನದೊಂದು ಅಧ್ಯಾಯ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಕೆಲವರು 'ನಾನು ಏನು ಬರೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಮಾರಾಯ್ರೆ' ಎನ್ನಬಹುದು. ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಏನೂ ಹೇಳಲೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಪಂಕ್ಚುವಲ್ ನೀವು..! ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಓದುತ್ತ ಹೋಗಿ ನೀವು ಏನನ್ನು ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.! 


ಮನದಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಡಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತವೆ ಈ ಕೊನೆಯ ಪೇಜು. ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಪ್ರಬುದ್ಧತೆ ಬರುವುದನ್ನು ಸಲೀಸಾಗಿ ಈ ಕೊನೆಯ ಪೇಜು ಹೇಳಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಬೇಕಿದ್ದರೆ ನಿಮ್ಮ ಶಾಲಾ ದಿನಗಳ ಹಾಗೂ ಕಾಲೇಜಿನ ದಿನಗಳ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ತೆಗೆದು ನೋಡಿ. ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಕಂಡು ಬರುತ್ತದೆ.
ನೋಟ್ ಬುಕ್ಕಿನ ಕೊನೆಯ ಪೇಜನ್ನು ನೋಡಿ ನೀವು ಎಂಥವರು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಬಹುದಂತೆ. ! 

ನನಗಂತೂ ಅದೇನೋ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರೀತಿ ಈ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲೆ. ನೋಟ್ ಬುಕ್ ರದ್ದಿಗೆ ಕೊಡುವಾಗ ಕೊನೆಯ ಹಾಳೆಯನ್ನು ಹರಿದು ಕೊಡುವುದೂ ಇತ್ತು. ಅದೇ ಹಾಳೆಗಳ ಸಂಗ್ರಹ ಮತ್ತೊಂದು ನೋಟ್ ಬುಕ್ ಆಗುವಷ್ಟಿದೆ..!


ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಲ ಅಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದೆ, ಈ ಸಲ ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲೇ ಬಾರದು ಎಂದು. ಆದರೆ ಹಾಳಾದ ಪೆನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬರೆಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ ನೋಡಿ, ಆಗ ಗೀಚಲು ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜೇ ಬೇಕು..! ಅದೊಂದು ನೆವದಲ್ಲಿ ಶುರುವಾದ ಬರೆಹ ಅದೊಂದು ಪೇಜು ಮುಗಿದು ಅದರ ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜಿಗೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು.! ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಲ ಕೊನೆಯ ಪೇಜುಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆದ ಪುಟಗಳಿಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಆದದ್ದೂ  ಇತ್ತು.!


ಇನ್ನು ಈ ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನಿಂದ ಶುರುವಾದ ಅದೆಷ್ಟೋ love storyಗಳಿವೆ ಮಾರಾಯ್ರೆ. ಆಗಾಗ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗ i love you ಎಂದು ಬರೆದು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನಂತೆ ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಒಬ್ಬಳಿಗೆ ಇದೇ  ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ .! (ಇದೆಲ್ಲ ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್ ಹಾವಳಿಗಿಂತ ಹಿಂದಿನ ಸುದ್ದಿ. ಈಗೆಲ್ಲ i love you ಎಂದು ಹೇಳಲು ನೋಟ್ ಬುಕ್ಯಾಕೆ ಬೇಕು ಹೇಳಿ? ಪ್ರಪೋಸ್ ಮಾಡೋದ್ರಿಂದ ಹಿಡಿದು ಬ್ರೇಕ್ ಅಪ್ ವರೆಗೂ ಮೆಸ್ಸೇಜಿನಲ್ಲೇ ಆಗೋ ಕಾಲ ಇದು..! ) 


ಸ್ಕೂಲಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ ಹುಡುಗ ನಿಮ್ಮ ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರ ಬರೆದನೋ ಅವನೇನೋ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದುದನ್ನು ಹೇಳಲಿದ್ದಾನೆ ಎಂದೇ ಅರ್ಥ..! 'ಪತ್ರ ಬರೆಯಲಾ ಇಲ್ಲ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸಲಾ' ... (ಇದನ್ನು ಮುಂದೆ ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇರಲಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ )


ಇನ್ನು ಈ crushಗಳ ಕಥೆ ಕೇಳಿ:  ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಇಷ್ಟವಾದರೆ ಅವನ ಹೆಸರನ್ನು ಅದ್ಹೇಗೋ ಕದ್ದು ಮುಚ್ಚಿ ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನ ಅಕ್ಷರಗಳ ನಡುವೆ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು ಹುಡುಗಿ. ಹಾಗೆ ಅಂಥ ಹೆಸರುಗಳ ಬರೆಯಲು ಆ ಹಾಳೆ ಸಾಕಾಗದೆ ಹಿಂದಿನ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಶುರುಮಾಡಿದಳಂತೆ..!
ನಾನೂ ನನ್ನ ಹೈಸ್ಕೂಲಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಸೌರವ ಗಂಗೂಲಿ ಹೆಸರಿನ ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಬರೆದಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ..!


ಇಂಥದ್ದೇ ಒಂದು ನೈಜ ಘಟನೆ ಕೇಳಿ :
ನಾನು ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿರುವಾಗ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಡಿಗ್ರೀ ಕೊನೆಯ ವರ್ಷದಲ್ಲಿದ್ದ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬನಿದ್ದ, ನಾನು 'ಮಾಧವಣ್ಣ' ಎಂದೇ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ನೋಡಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಪರೀಕ್ಷೆಯಿದ್ದರೂ.! ಹೆಸರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ಕೈಯಲ್ಲಿ, ಗಮನವೆಲ್ಲ ಟಿವಿಯಲ್ಲಿಯೇ.! ಒಮ್ಮೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಅವನ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ತೆಗೆದು ನೋಡಿದ್ದೆ. ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರಲ್ಲಿ shamadhav .. shamadhav ಎಂದು ಬರೆದಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ತಿಳಿದದ್ದು, ಅವನು shama (ಶಮಾ) ಎನ್ನುವ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಎಂದು ..!


ನಾವು satellite communication ಪಾಠ ಮಾಡುವ ಸರ್ ಒಬ್ಬರ ಕುರಿತು  pappu can't teach saala ಎಂದು remix ಹಾಡೊಂದನ್ನು ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದೂ ಆಗಿತ್ತು. ಈ ಹಾಡು ಭಯಂಕರ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿಯಾಗಿತ್ತು ಒಮ್ಮೆ.!


ಇನ್ನು ಕೆಲವರಿರುತ್ತಾರೆ ನೋಡಿ, ಮೊದಲ ಪೇಜಿನಿಂದ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿ, ಮಾರ್ಜಿನ್ ಕೂಡ ಬಿಡದೆ. ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನ ಕೊನೆಯ ಸಾಲಿನ ವರೆಗೂ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆಯುವಷ್ಟು ನಿಷ್ಠಾವಂತರು.! ಅವರನ್ನು ಅದ್ಹೇಗೆ ನಮ್ಮ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನೀವೇ ಹೇಳಿ ? 


ಕೆಲವರು ನೋಟ್ ಬುಕ್ಕಿಗೆ ಕವರ್ ಹಾಕಿ. ಹಿಂಬದಿ ಮುಂಬದಿ ತಿಳಿಯದೆ ಎರಡೂ ಕಡೆ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆಯುವ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮರೂ ಇದ್ದಾರೆ .! ಅವರದು ಕೊನೆ ಮೊದಲು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಇರುವ ನೋಟ್ ಬುಕ್ .! ಅಥವಾ ಕೊನೆ ಮೊದಲು ಇದ್ದೂ ಇಲ್ಲದಂತಿರುವ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ..!

ಈ ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವ ಚಟ assignment ನೋಟ್ ಬುಕ್ ಕೂಡ ಬಿಡಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ..!  assignment ಅದನ್ನು ಅದೇನೋ ನೆನಪಾಗಿ ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ಅದ್ಯಾವುದೋ ಹಾಡು, ಸಾಲು, ಮೆಸ್ಸೇಜು ಹೀಗೆ ಏನೋ ಒಂದು ನಂತರ ಲೆಕ್ಚರರ್ ಕೇಳಿದಾಗ ಅದನ್ನು ಅಂಟಿಸಿ ತಿಳಿಯದಂತೆ ಮಾಡಲು ಹರ ಹರಿ ಸಾಹಸ ಮಾಡಿದ್ದೂ ಇದೆ .! ಈ ಲೆಕ್ಚರರ್ ಗಳಿಗೂ ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜು ಓದುವ ಘೀಳು ಇದೆ. ನಂತರ ಕ್ಲಾಸಲ್ಲಿ ಬಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಮರ್ಯಾದೆ ಹರಾಜು ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಮಾರಾಯ್ರೆ!

ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಏನಿರುತ್ತದೆ ?
* ಕೆಲವರು ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಅಕ್ಷರ ವಿನ್ಯಾಸವನ್ನ್ನು practice ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವರು ಎದುರಿಗೆ ಪಾಠ ಮಾಡುವವರ ಚಿತ್ರ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ .! ಹೊರಗಡೆ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತಾರೆ. !

ತುಂಬಾ ಜನರು ಅವರವರ signature ಹಾಕಿರುತ್ತಾರೆ. ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಕಮ್ಮಿ ಬಂದರೆ ಇರಲಿ ಎಂದು, ಅಪ್ಪನ ಸಹಿ ನಕಲು ಮಾಡಲೂ ಕಲಿಯುವುದು ಈ ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜಲ್ಲೇ..!

*ಹುಡುಗಿಯರ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ರಂಗೋಲಿ, ಬಂಡಿ ಆಟ (ನಾಲ್ಕು ಮನೆಮಾಡಿ ಆಡುತ್ತಾರೆ), ಹಾಡುಗಳ ಸಾಲುಗಳು, ಸಹಿ, ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಗನ ಹೆಸರು (ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ), ಓಂ, ಶ್ರೀ, 687  ಇತ್ಯಾದಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಕಂಡು ಬರುತ್ತವೆ..!



*ಇನ್ನು ಹಲವರಿಗೆ ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜಿನ ಮೇಲೆ ಫೋನ್ ನಂಬರ್ಗಳ ಬರೆದಿಡುವ ಚಟ.! ಅದೂ ಎಲ್ಲೂ ಯಾರ ನಂಬರ್ ಎಂದು ಹೆಸರು ಬರೆಯದೆ..! ಯಾವ್ಯಾವುದೋ ನಂಬರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಪೇಚಾಡುತ್ತಾರೆ ಆಮೇಲೆ!

* ಇಬ್ಬರು ಹುಡುಗಿಯರು ಬೆಂಚ್ ಮೇಟ್ಸ್, ಎದುರುಗಡೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಸ್ಟ್ರಿಕ್ಟ್ ಸರ್ ಪಾಠ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಇವರು ಅವರ ಕ್ಲಾಸಿನ chocolate boy ಲುಕ್ಕಿನ ಹುಡುಗನ ಹೊಸ hair style ಕುರಿತು ಮಾತನಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಅದೂ ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಬರೆದು ..!



*ಇನ್ನು ಕೆಲವರಿಗೆ ಲಾಸ್ಟ್ ಪೇಜ್ ಎಂದರೆ ಅದೊಂದುತರಹದ ರಫ್ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ..! ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳ ಕಲಸು ಮೇಲೋಗರ ಅಲ್ಲಿ ..!


* ಕೆಲವರು 'ಫಾರ್ಮುಲ' ಬರೆದಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತು ಕೆಲವರು' ಫಾರ್ಮುಲ ಒನ್' ಕಾರ್ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುತ್ತಾರೆ..!


*ಹೈಸ್ಕೂಲಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ನಕ್ಷೆ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೇನು ದೇಶಪ್ರೇಮ ಎನ್ನಬೇಡಿ.ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಾಪಿ ಹೊಡೆಯಲು ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು .!


*quick referenceಗೆ ಬಳಕೆಯಾಗುವುದು ಈ ಕೊನೆಯ ಪೇಜೆ! ವೆಬ್ ಸೈಟ್ ಗಳ ಹೆಸರುಗಳು, ಮೊಬೈಲ್ ಸೆಟ್ಟಿಂಗ್ ಕೋಡ್ ಇವೆಲ್ಲ ಬರೆಯಲು ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿಗೆ ಶರಣಾಗುತ್ತೇವೆ..!


ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಹೋಗಿರುವ ನೆನಪುಗಳು:
ನಮಗೋರ್ವರು ಸರ್ ಇದ್ದರು, in particular cases ಎಂದು ಪ್ರತಿ ವಾಕ್ಯದ ಹಿಂದೆ ಸೇರಿಸುವ ಚಟ ಅವರಿಗೆ.! ಒಮ್ಮೆ ನಾನು ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಒಂದು ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಅವರು ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಹೇಳಬಹುದೆಂದು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆವು, ಅವರು in particular cases ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಒಂದು ಗೀಟು ಹಾಕುತ್ತ ಸಾಗಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಕೆಲಸ ! ಕೊನೆಗೆ ಕ್ಲಾಸು ಮುಗಿದು ಲೆಕ್ಕ ಮಾಡಿದರೆ ಬರೋಬ್ಬರಿ 147 ಗೀಟುಗಳು..! ಗೀಟು ಹಾಕಿದ್ದು ಹಿಂಬದಿಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲೇ ಎಂದು ಬೇರೆ ಹೇಳಬೇಕಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೆ ? !


ಕ್ಲಾಸು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಅದೇನೋ ಒಂದು ವಿಷಯ ಜ್ಞಾಪಕಕ್ಕೆ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತದೆ. (ಅದ್ಯಾಕೆ ಮಾರಾಯ್ರೆ ಕ್ಲಾಸು ನಡೆಯುವಾಗಲೇ ಈ ಅಸಂಬದ್ಧ ವಿಷಯಗಳು ಜ್ಞಾಪಕಕ್ಕೆ ಬರುವುದು?) ಕೊನೆಯ ಬೆಂಚಿನ ಹುಡುಗಿಗೆ ವಿಷಯ ಹೇಳಬೇಕು, ಅದೂ ತುರ್ತಾಗಿ, ಆಗ ನೋಡಿ ಮತ್ತೆ ಹೆಲ್ಪಿಗೆ ಬರುವುದು ಇದೇ ಕೊನೆಯ ಪೇಜು..! ಅದರ ಮೂಲೆಯೊಂದನ್ನು ಹರಿದು ಅದರಲ್ಲಿ ವಿಷಯವ ಬರೆದು ಹಿಂಬದಿಗೆ ಪಾಸು ಮಾಡುವುದು. ಈ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಕುತೂಹಲ. ಅದೇನು ಬರೆದಿದೆ ಎಂದು ಓದಿಯೇ ಹಿಂದೆ ಪಾಸ್ ಮಾಡುವುದು..! 
ಒಮ್ಮೆ ಹೀಗಾಗಿತ್ತು:


ನಮಗೆ ಒಂದೇ ಶರ್ಟ್ ಒಂದು ವಾರ ಹಾಕುವ ಸರ್ ಒಬ್ಬರಿದ್ದರು. ಅವರ ಕುರಿತು ಆ ದಿನ ಅವರದ್ದೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ  ನಾವು (ನಾನು & ಬೆಂಚ್ ಮೇಟ್) ಬರೆದಿದ್ದು ಹೀಗೆ "RDX ಚೆಸ್ ಬೋರ್ಡ್ ಶರ್ಟು ಸತತ 6ನೆಯ ದಿನದ ಯಶಸ್ವೀ ಪ್ರದರ್ಶನದತ್ತ..!" ಇಡೀ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಅದರ ಸುದ್ದಿಯಾಗಿ,ಅವೈರೂ ತಿಳಿದು..   ಕ್ಲಾಸನ್ನೇ ಸಸ್ಪೆಂಡ್ ಮಾಡಿದ್ದರು ! ಇಂಥ ನೆನಪುಗಳು ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಂಡಿವೆ ..!

ಒಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತನಿದ್ದ ಅವನು autograph ಬರೆದಿದ್ದು ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನಲ್ಲೇ. ಕೇಳಿದರೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ, 'ಜೀವನದ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಇರಲಿ ಸ್ನೇಹ' ಎಂದು ..! ಅವರವರ ಭಾವಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲವೇ ?

ನಾನು, ನನ್ನ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನ ಸಾಲುಗಳ ಕುರಿತೇ ಒಂದು ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದೆ ಅಲೆಮಾರಿ ಸಾಲುಗಳು ಎಂದು.
ಹೀಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ ಕೊನೆಯ 'ಪೇಜಾಯಣ'..!


ನೋಡಿ.. ಹುಡುಗಿಗೆ ಹೇಳಲಾಗದ ಮಾತುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಈ ಕೊನೆಯ ಪೇಜು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಆ ಪೇಜಿನೊಂದಿಗೆ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧವಿದೆ. ನೀವು ಒಮ್ಮೆ ನಿಮ್ಮ ಹಳೆಯ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ತೆಗೆದು ನೋಡಿ.! ನಿಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳ ಸುರುಳಿ ಬಿಚ್ಚುತ್ತದೆ....


ನೋಟ್ ಬುಕ್ ಗಳು ಇರುವವರೆಗೂ ಕೊನೆಯ ಪೇಜುಗಳು ಇರುತ್ತವೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರಗಳ ಚಿತ್ರಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆ ಇರುತ್ತದೆ. 
ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಯುಗದಲ್ಲೂ ಅವತರಿಸಿದರೆ, ಲಾಸ್ಟ್ ಪೇಜ್ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನೋಟ್ ಬುಕ್ ನಲ್ಲೂ ಅವತರಿಸುತ್ತದೆ ..!
ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳಿ ಬಿಡಿ :ಜೈ 'ಲಾಸ್ಟ್ ಪೇಜ್' ..!
ಹಾಗೆ ಬರಹ ಹೇಗಿದೆ ಎಂದೂ ತಿಳಿಸಿರಿ.


Friday, September 16, 2011

ಸುಮ್ನೆ ಒಂದು ಸುದ್ದಿ

ಮೊನ್ನೆ ರಸ್ತೆಯಲಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಹೊರಟಿದ್ದೆ. ನಡೆವಾಗ ನನ್ನದೇ ಲಹರಿಯಲ್ಲಿರುವುದು ಹೆಚ್ಚು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅದೆಂಥ ಜಾತ್ರೆಯ ಜನ ಜಂಗುಳಿಯಾದರೂ  ಏಕಾಂತವನ್ನುಅನುಭವಿಸಬಲ್ಲ ಪಿಶಾಚಿ ನಾನು.! ನನ್ನ ಕೊಡೆಯ ಚೀಲವ ಹೆಗಲಿಗೇರಿಸಿ, ಪರ್ಸನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೊರಟೇ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ. (ಅಂದ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಬಣ್ಣದ ಕೊಡೆಗೆ ಹೊಸತಾದ ಚೀಲವನ್ನು ತಯಾರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿಯಬೇಕೆಂಬ ರಗಳೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಹೆಗಲಿಗೆ ಆರಾಮವಾಗಿ ತೂಗಿಬಿಡಬಹುದು. ದೋಸ್ತಿಗಳೆಲ್ಲ 'ಇಂದ್ರ ಧನಸ್ಸು' ಎಂದು ಕಿಚಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೊಟ್ಟೆ ಕಿಚ್ಚು ಅಲ್ವಾ ?) .


 ಹಾಗೆ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಕೇಳಿದ "ಅಕ್ಕಾ.. "ಎಂಬ ಕೂಗು ನನ್ನನ್ನು ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಎಳೆದು ತಂದಿತ್ತು. ತೀರಾ ಪರಿಚಯದ ಧ್ವನಿಯಾಗಿತ್ತದು. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಅದ್ಯಾರದ್ದೆಂದು ಗುರುತು ಸಿಗದೇ ಹೋದಾಗ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದೆ. ಮೊಳಕಾಳುದ್ದದ ಜೀನ್ಸ್ ಧರಿಸಿದ ಪೋರಿಯೋಬ್ಬಳು ನನ್ನತ್ತಲೇ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. "ಓಹ್ ರಶ್ಮಿ..." ಅವಳ ಕಂಡೊಡನೆ ತಾನಾಗಿ ನನ್ನ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಬಂದ ಉದ್ಗಾರವಿದು. ಹತ್ತಿರ ಬಂದವಳೇ ನನ್ನ ಕೈಹಿಡಿದುಕೊಂಡಳು. "ಅಕ್ಕಾ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ನೋಡ್ದೆ.. ಆದರೆ ನಾನು ಆಟೋದಲ್ಲಿದ್ದೆ. ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಬರೋವಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ನೀವು ಇಷ್ಟು ದೂರ ಬಂದ್ಬಿಟ್ಟಿದ್ರಿ. ಹೇಗಿದ್ದೀರಿ ? ಡ್ರೆಸ್ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.hairstyle ಛೇಂಜ್ ಮಾಡಿಸಿದ್ರಾ ಅಕ್ಕಾ. ನಾನು ಇಲ್ಲೇ ವೈಯೋಲಿನ್ ಕ್ಲಾಸ್ ಗೆ ಹೋಗ್ತಿದೇನೆ. ನಿಮ್ ಜೊತೇನೆ ಬರ್ತೇನೆ..."ಹೀಗೆ ಸಾಗಿತ್ತು ಅವಳ ಮಾತಿನ ಝರಿ. ನಾನು ನಗುತ್ತಲಿದ್ದೆ. ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಟಗುಡುತ್ತಲೇ  ಇರುವ ನಾನು ಮೌನಿಯಾಗಿದ್ದೆ. 


 ಮಾತು ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಒಮ್ಮೆಹೀಗೆ  ಅವಳತ್ತ ದೃಷ್ಟಿ ಹಾಯಿಸಿದೆ. ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ ಟೀ-ಶರ್ಟ್, ಮೊಳಕಾಲುದ್ದದ ನೀಲಿ ಜೀನ್ಸ್ ಹಾಕಿದ್ದಳು. ಜಗತ್ತಿನ ಕುತೂಹಲಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ತುಂಬಿಕೊಂಡ ಜೊತೆ ಬಟ್ಟಲು ಕಂಗಳು. ಕುತ್ತಿಗೆಯವರೆಗೆ ಬಂದು ಕುಣಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಜುಟ್ಟು. ನನ್ನ ಭುಜದ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು ಹುಡುಗಿ. ನನ್ನ ಬಲಗೈಯನ್ನು ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಅವಳ ಮೆದುವಾದ ಕೈ. ಅವಳ ಕಂಗಳು, ಕುಣಿಯುತ್ತಲೇ ನಡೆದಂತೆ ಇರುವ ಅವಳ ನಡಿಗೆ. ಅಮಾಯಕ ನಗು.  ಅದೇನೆಲ್ಲ ಬಚ್ಚಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ ಈ ಬಾಲ್ಯ ಅಥವಾ ಬಾಲ್ಯದಿಂದ ಯೌವ್ವನ ಮೆಟ್ಟಿಲೇರುವುದರ ನಡುವಿನ ಅವಧಿ ..! ಅನಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿತು..! ಅವಳು ಮಾತನಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಓಡಿತ್ತು.

 ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಹಿಂದಿನ ಮಾತದು . ಸೆಮಿಸ್ಟರ್ ನಡುವಿನ ರಜೆಯಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಪರಿಚಯದವರೊಬ್ಬರು ನನ್ನನ್ನು ಮಕ್ಕಳ ಶಿಬಿರಕ್ಕೆ ಕರೆದಿದ್ದರು. ಒಂಭತ್ತು ದಿನಗಳ ಶಿಬಿರವಾಗಿತ್ತದು. ನಾಲ್ಕರಿಂದ ಐದು ಗಂಟೆ ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬಾಲ್ಯ ನನ್ನ ಜೊತೆಯಿದ್ದಂತೆ ಅನಿಸಿದ್ದ ದಿನಗಳಾಗಿದ್ದವು ಅವು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಥೆ ಹೇಳಿ, ಅವರಿಂದ ಹೇಳಿಸಿ, ಕವನ ಬರೆಯಿಸಿ. ಓದಿಸಿ, ಗಾಳಿಪಟ ಮಾಡಿ ಹಾರಿಸಿ. ಮಣ್ಣಿನ ಅದೇನೇನೋ ಗೊಂಬೆ ತಯಾರಿಸಿ, ಬಣ್ಣಗಳಲ್ಲಿ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಆಟವಾಡುವ ಕೆಲವರನ್ನು ಬೆರಗುಗಣ್ಣಿನಿಂದ ನೋಡಿ ನಕ್ಕಿದ್ದ ದಿನಗಳಲ್ಲೇ ಪರಿಚಯವಾದವಳು ಈ ರಶ್ಮಿ. 

ಶಿಬಿರದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳ  ಗುಂಪಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ ನಾನು. ಒಣಗಿದ್ದ ಆಲದೆಲೆಯ  ಹಿಡಿದು ನವಿಲುಗರಿಯಂತೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು, ಬಣ್ಣ- ಕುಂಚ ಹಿಡಿದು ಕೂತಿದ್ದ 'ನಿಶಾಂತ' ನ ಎದುರು ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ  ಗೆಜ್ಜೆಯ ದನಿ ಕೇಳಿತ್ತು. "ಅಕ್ಕಾ ನಿಮಗೆ ಏನೋ ತೋರಿಸಬೇಕಿತ್ತು....." ಕತ್ತೆತ್ತಿ ನೋಡಿದರೆ, ಕಂಗಳ ತುಂಬಾ ಕನಸನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಂಡ ಬಾಲೆ. ತಿಳಿ ನೇರಳೆ ಬಣ್ಣದ frock ಧರಿಸಿ, ಜುಟ್ಟು ಕಟ್ಟಿ, ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಪುಟ್ಟ ದಂಡೆಯೊಂದನ್ನು ಮುಡಿದು ಘಮ ಘಮಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅರೆ ಘಳಿಗೆ ಅವಳನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಿರಬೇಕು ನಾನು. "ಅಕ್ಕಾ ಬರ್ತೀರಾ .."ಎಂದು ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದಾಗ. ಕಂಡಿದ್ದು.. ಪುಟ್ಟ ಕೈಗಳ ತುಂಬಾ ಬಳೆಗಳು. ಅದೇನೋ ಆಕರ್ಷಣೆಗೆ ಒಳಗಾದವಳಂತೆ ಎದ್ದು ಅವಳ ಜೊತೆ ನಡೆದಿದ್ದೆ. 

ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ ಹುಡುಗಿ ಒಂದು ಹಾಳೆಯನ್ನು ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದಳು. ಮುದ್ದಾದ ಅಕ್ಷರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಕವನ "ಛಳಿಯಾದಾಗಲೆಲ್ಲ
 ಮೋಡಗಳ ಚಾದರವ ಹೊದ್ದು
 ಮಲಗಿಬಿಡುವ ತಾರೆಗಳು. 
ಆಗಾಗ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಇಣುಕುವ ಚಂದಿರನಿಗೆ ಬೋರು ಬೋರು..."
ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಮುಗುಳು ನಗೆಯೊಂದು ಹಾದು ಹೋಗಿತ್ತು ನನ್ನ ಮೊಗದಲ್ಲಿ. ಎಂಟರ  ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಯ ಕವನ. ಅದೇನೋ ಆಕರ್ಷಣೆಯಿತ್ತು, ಮುಗ್ಧತೆಯಿತ್ತು, ಪ್ರೀತಿಯಿತ್ತು,ಸುಂದರ ಕಲ್ಪನೆಯಿತ್ತು  ಆ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ..

ಆ ದಿನವೆಲ್ಲ ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡಿದ್ದಳು ಹುಡುಗಿ.ಅಂಥ  ಪೋರಿಯರನ್ನು ಕಂಡಾಗ 'ನನಗೆ ನಾನೇ' ನೆನಪಾಗುತ್ತೇನೆ ಅಥವಾ  ಅಮ್ಮನ ಪುಟ್ಟಿ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾಳೆ. ನಾನು ಹಾಗೆಯೇ ಇದ್ದೆ. ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ frock ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ, ಕೈತುಂಬಾ ಬಳೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ, ನಡೆದರೆ 'ಝಿಲ್ ಝಿಲ್' ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ಜಗಳವಾಡಿ ಜುಟ್ಟಿಗೆ ಹೂ ಮುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ.ನೀ  ಜುಟ್ಟು ಕಟ್ಟಿದ್ದೇ ಸರಿ ಆಗಿಲ್ಲವೆಂದು ಅಮ್ಮನ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ.  

ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುವ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಕಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ನಾನೂ  ಉದ್ದವಾಗಬೇಕು, ದೊಡ್ಡವಳಾಗಬೇಕು. ಉದ್ದನೆಯ ದುಪಟ್ಟಾ ಇರುವ ಚೂಡಿದಾರ್ ಹಾಕಬೇಕೆಂದು ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು..! ಹೌದು ಎಲ್ಲ ನೆನಪಿದೆ ನನಗೆ...!


ಆದರೆ ನಾನು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆಉದ್ದನೆಯ ಕೂದಲು ಅದ್ಯಾವ ಯಾವುದೋ ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕು. ಭುಜದ ವರೆಗೆ ಬ೦ದಿತ್ತು. ಇನ್ನು ಹೂ ಮುಡಿಯುವುದ೦ತೂ ದೂರದ ಮಾತಾಗಿತ್ತು. ಲ್ಯಾಬಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೋಗ್ರಾಮ್ಸ್ ಬರೆಯಲು ಕಷ್ಟ ಎ೦ದು ಬಳೆ ಹಾಕುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಒ೦ದು ಕಾಲಿಗೆ ಒ೦ದೆಳೆಯ ಚೈನು ಬ೦ದು ಕೂತಿತ್ತು. ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಚುಡಿದಾರ್ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಹುಡುಗಿಯರ ಜೊತೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು. ಅವಳೊ೦ದಿಗೆ ಆತ್ಮೀಯಳಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ದಿನಗಳೆದ೦ತೆ ಹುಡುಗಿ ಆಪ್ತಳಾಗುತ್ತಲೇ ಹೋದಳು. ಕಾಲು,ಕೈ,ಹಣೆ ಎಲ್ಲ ಬೋಳು ಬೋಳು ಇರುವ, ಜೀನ್ಸ್,ಪುಟ್ಟ ಸ್ಕರ್ಟ್ ತೊಟ್ಟ ಪೋರಿಯರಿಗಿಂತ  ಇವಳು ಭಿನ್ನವಾಗಿ ತೋರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರೆಲ್ಲ ಬಾರ್ಬಿ ಗೊಂಬೆಯ೦ತೆ ಕ೦ಡರೆ, ಇವಳು ನನ್ನ ಜುಟ್ಟು ಗೊ೦ಬೆಯ೦ತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು. ಚುರುಕುತನ, ಆತ್ಮೀಯತೆ, ಮುಗ್ಧತೆ. ಕುತೂಹಲ ಎಲ್ಲವೂ ಮೆಳೈಸಿದ ರಶ್ಮಿಯ ಕಂಡರೆ ನನ್ನ ಮನದೊಳಗೆ ಅದೇನೋ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಕುತೂಹಲ, ಪ್ರೀತಿ, 'ಒಂದು ಎಳೆಯ ಪಾಕ'ದಂಥ ಸಣ್ಣ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚು..! ಇಂದು ಯಾವ ಡ್ರೆಸ್ ಹಾಕಿರಬಹುದು, ಅದ್ಯಾವ ಹೂ ಮುಡಿದಿರಬಹುದು ಎಂದು ಶಿಬಿರದ ಗೇಟಿನ ಒಳಗೆ ಹೋಗುವ ಮೊದಲೇ ಕುತೂಹಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು  ಮನಸ್ಸು.!

ಕಳೆದು ಹೋದ ನನ್ನನ್ನು ಅವಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೆನೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಶಿಬಿರ ಮುಗಿಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳ೦ತೂ ಆತ್ಮೀಯವಾಗಿದ್ದಳು. ಜೊತೆಗೆ ಅವಳ ಕವನಗಳು.  ಕೊನೆಯ ದಿನದ ಸಮಾರಂಭಗಳೆಲ್ಲ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕೈಹಿಡಿದು ಕೇಳಿದ್ದಳು ಹುಡುಗಿ " ನಾಳೆಯಿಂದ ನೀವು ಸಿಗೋದಿಲ್ಲ ಅಲ್ವಾ? ಅಕ್ಕಾ... ನಮಗೂ ನಿಮ್ಮಂಥ Miss ಬೇಕಿತ್ತು..ಸ್ಕೂಲ್ನಲ್ಲಿ ....ನೀವೇ ಯಾಕೆ ಬರಲ್ಲ? " ಇಷ್ಟು ಹೇಳಿ ಮುಗಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯ ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ನೀರಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು.  ಅವಳ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಇರಲಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಬಳಿ. ಕೆನ್ನೆ ತಟ್ಟಿ ಮುಗುಳು ನಕ್ಕಿದ್ದೆ. ಕಣ್ಣಂಚನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ...!

ಇವೆಲ್ಲ ನಡೆದು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಳು ಹುಡುಗಿ. ಒಂದಿಷ್ಟು ಬದಲಾವಣೆಯೊಂದಿಗೆ. ಕೂದಲು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿತ್ತು, ಹೂ ಮುಡಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಕಾಲಲ್ಲಿ ದಪ್ಪನೆಯ ಗೆಜ್ಜೆಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದೇ ಅಮಾಯಕ ನಗು, ಮಾತು..! ಅದೆಷ್ಟು ಬೇಗ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾರೆ ಈ ಹುಡುಗಿಯರು. ಅಡುಗೆ ಆಟ ಆಡುತ್ತಲೇ... ಅಡುಗೆ ಮನೆಕಡೆ ಸೇರಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ.! ಪಪ್ಪನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಮುಗುಮ್ಮಾಗಿ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗಿ, ಈಗೀಗ ಅಮ್ಮನ ಹಿಂದೆ ಇರುತ್ತಾಳೆ ..! ಸೌಂದರ್ಯ, ನಾಜೂಕುತನ, ಚಾಂಚಲ್ಯ, ಮೃದು ಮನಸ್ಸು, ತಾಳ್ಮೆ ಇವೆಲ್ಲ ದೈವದತ್ತ ಗುಣಗಳು ಪ್ರಕೃತಿಗೆ.. ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ...ಅಲ್ವಾ? ಹಾಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಹೆಣ್ಣಿನಲ್ಲೇ ಜಾಸ್ತಿ. ಹುಟ್ಟಿದಾಗಿನಿಂದ ಅದೆಷ್ಟು ಮಾನಸಿಕ ಹಾಗೂ ದೈಹಿಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ನೋಡಿ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣಲ್ಲಿ..! ಮಗು- ಹುಡುಗಿ-ಪೋರಿ-ಯುವತಿ- ಹೆಂಗಸು-ಮುದುಕಿ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಬದಲಾವಣೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಹೆಣ್ಣು 'ಹೆಣ್ಣೇ' ಆಗಿರುತ್ತಾಳೆ..! ಪ್ರಕೃತಿಯಂತೆ ಹೆಣ್ಣೂ ನಿಘೂಡ, ಪ್ರೇಮಮಯಿ, ಚಂಚಲೆ ..... ಹೀಗೆ ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ.

ಮನಸ್ಸು ಏನೇನೋ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿತ್ತು ರಶ್ಮಿಯ ನೆಪದಲ್ಲಿ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ "ಅಕ್ಕ ಇಲ್ಲೇ ನನ್ನ ವಯೋಲಿನ್ ಕ್ಲಾಸ್ ಇರೋದು. ಸಿಗ್ತೇನೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ.. ಅಂದಹಾಗೆ ನಮಗೆ ಹೊಸ ಮಿಸ್ ಒಬ್ರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಅವರ ಹೆಸರೂ ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರೂ ಒಂದೇ..." ಅಂದಳು..! ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಗುವೊಂದು ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಬಂದಿತ್ತು. ಅವಳಿಗೆ ಟಾ ಟಾ ಮಾಡುತ್ತಾ ನನ್ನ ನಡಿಗೆಯ ವೇಗವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ..! 

Thursday, July 28, 2011

ದೋಸ್ತಿಗೊಂದು hats off

ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಕಾಲೇಜಿನ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳೆಲ್ಲ ಮುಗಿದು, ಬಾರಲ್ಲಿ ಬೀಯರ್, ವೋಡ್ಕಾ, ರಮ್, ಹೀರುತ್ತಿರುವ Final year ಹುಡುಗರ ಗುಂಪು ಅದು . ಮಾಮೂಲಿಯಾಗಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಗಲಾಟೆಯೇ ಇಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ. ಬದಲಾಗಿ ಅಲ್ಲಿರುವುದು ಕಾಲು ಮುರಿದು ಬಿದ್ದಿರುವ ಮೌನ..! ಗ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿಯ ಕೊನೆಯ ಗುಟುಕನ್ನೂ ಹೀರಿ ಏಳುವಾಗ, ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣಂಚು ಒದ್ದೊದ್ದೆ. examಗಳೆಲ್ಲ ಮುಗಿದು ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿದ ಖುಷಿಗೋ. ಅಥವಾ ನೆನಪುಗಳ ಮೂಟೆ ಹೊತ್ತು, ಗೆಳೆಯರ ಬಳಗವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು 
 ಹೊರಡುವುದಕ್ಕೋ ತಿಳಿಯದ ಭಾವ. ಕಣ್ಣ ಕೊನೆಯ ಹನಿಗೆ ಕಾರಣವೇ ತಿಳಿಯದಂತ ವಿಚಿತ್ರ ಸನ್ನಿವೇಶ.!




ಮೊನ್ನೆ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬ ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಅಂಚು ಒದ್ದೊದ್ದೆ. ಮನದೊಳಗೆ ತಣ್ಣನೆಯ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚು. ನಾನು ಹುಡುಗನಾಗಬೇಕಿತ್ತೆಂದು ಆ ಘಳಿಗೆಗೆ ಅನಿಸಿದ್ದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.


ಎಲ್ಲೋ ಇಂಥದ್ದೊಂದು ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ನಾವು hats off ಎನ್ನುವುದು. ಜೊತೆಗೆ 'ಪ್ರೇಮಲೋಕ'ಕ್ಕಿಂತ 'ಸ್ನೇಹಲೋಕ' ಬೇರೆಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವುದು!
ಈ ಸ್ನೇಹಲೋಕವೇ ತೀರಾ ವಿಚಿತ್ರ. ವಯಸ್ಸು, ಲಿಂಗ, ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಮೀರಿ ಬೆಳೆಯುವ ಗೆಳೆತನಕ್ಕೆ ಸರಿ ಸಾಟಿ ಗೆಳೆತನವೇ.!
ಜೀವನದ ದಾರಿಯ ಅದ್ಯಾವುದೋ ತಿರುವುಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಸ್ನೇಹಿತರು ನೆಂಟರಿಗಿಂತ ಆಪ್ತರೆನಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಭಾವನಾ ಜೀವಿ ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮನುಷ್ಯ ಹುಟ್ಟಿದಂದಿನಿಂದ ಕೊನೆಯುಸಿರಿರುವ ತನಕವೂ ಸ್ನೇಹಿತರ ತಲಾಶಿನಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತಾನಂತೆ.

ಗೆಳೆತನ ಎನ್ನುವುದು ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೇ ಇರುತ್ತದೆಯಾದರೂ.ಅದಕ್ಕೆ ಅರ್ಥ ಬರತೊಡಗುವುದು ಹದಿಹರೆಯದ ಸಮಯದಲ್ಲೇ.ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನ ಏಳ್ಗೆ ಅಥವಾ ಅವನತಿ ಅವನ/ಅವಳ ಹದಿಹರೆಯದಲ್ಲಿ  ಸಿಗುವ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತ ಎಂದರೆ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿ ಅಲ್ಲ.ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಆಟಕ್ಕೆ ಜೊತೆಯಾಗುವವರೆಲ್ಲ ಗೆಳೆಯರೇ. ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವಿಗಾದರೆ ಅವಳ 'ಜುಟ್ಟು ಗೊಂಬೆ' ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳತಿ ಎನಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಾಳೆ. 'ಮಗುವಿನ ನಿರ್ಜೀವ ಗೊಂಬೆಯೊಂದಿಗಿನ ಸಂಭಾಷಣೆ ಜೀವಕ್ಕೆ ಗೆಳೆತನವೊಂದರ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಆಗಲೇ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ'. 


ಒಂದು ಮಗು ಬೆಳೆದು ಹದಿಹರೆಯವನ್ನು ತಲುಪಿದಾಗಲೇ ಒಂದು ಜೀವಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾದ ಗೆಳೆತನದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬೇಜಾನ್ ಕಾಡುತ್ತದೆ.

ಹುಡುಗರಲ್ಲಿ ಬಯಲಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುವ,ಚಿನ್ನಿದಾಂಡು ಆಡುವ ಗೆಳೆಯರ ಬಳಗ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ. ಹುಡುಗಿಯರದಾದರೆ ಅಡುಗೆ ಆಟ, ಕುಂಟು ಬಿಲ್ಲೆಯಾಟದ ಗೆಳತಿಯರು. 'ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ 'ಸ್ನೇಹ' ಎಂದರೆ ಆಟಕ್ಕೆ ಜೊತೆಯಾಗುವವರು'. ಜೀವನದ ಆಟದಲ್ಲಿ ಜೊತೆಯಾಗುವವರೆಲ್ಲ ಸ್ನೇಹಿತರು ಎಂಬುದನ್ನು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿಯೇ ಬದುಕು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ ಎನಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ.

ಗೆಳೆತನ ಅರಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಗೆಯೇ ಒಂದು ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಮೊಗ್ಗು ಅರಳಿ ಹೂವಾದಂತೆ ನವಿರು. ಕಡಲ ಅಲೆಗಳಿಗೆ ದಡದ ಸಾಂತ್ವನದಂತೆ, ಸಾಂಗತ್ಯದಂತೆ. ಜೀವದ ಭಾವಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಜೊತೆ ಗೆಳೆತನ. 'ನೀನು ಅತ್ತಾಗಲೆಲ್ಲ ನಿನಗೆ ಭುಜವಾಗುವೆ. ನೀನು ನಕ್ಕಾಗ ನಿನ್ನ ಕಂಗಳ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ಗೆರೆಗಳಾಗುವೆ. ಜೀವನ ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಇರುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಎರಡೇ ಭಾವ ನಗು- ಅಳು. ಅದೆರದಕ್ಕೆ ಜೊತೆಯಾಗುವೆ ಎನ್ನುವ ಸ್ನೇಹವನ್ನು ಜೀವನ ಎಂದರೆ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿ ಆಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಅಲ್ವಾ ?

ಮನುಷ್ಯ ತನ್ನಲ್ಲಿಲ್ಲದ್ದನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾನೆ. ಸಿಕ್ಕಾಗ ಅದರೆಡೆಗೆ ಆಕರ್ಷಿತವಾಗುವುದು ಸಹಜ.  ಈ ಸ್ನೇಹ ಬೆಳೆಯುವುದೇ ಪರಸ್ಪರ ವಿರುದ್ಧ ಸ್ವಭಾವದವರೊಂದಿಗೆ.ಅಭಿರುಚಿ,ಆಸಕ್ತಿ,ಹವ್ಯಾಸಗಳು ಒಂದೇ ಬಗೆಯಾಗಿರುವವರು ಒಳ್ಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಆತ್ಮೀಯತೆ, ಜೀವದ ಗೆಳೆತನ ಬೆಳೆಯುವುದು ವಿರುದ್ಧ ಸ್ವಭಾವದವರೊಂದಿಗೆ. ಪರಸ್ಪರ ಅಂತರ ಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸಿದಾಗಲೇ ಅಲ್ಲಿ ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಮೊಳಕೆಯೊಂದು ಮೂಡುವುದು. ಜೀವನ 'ಜೀವನ' ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ   ಕೂಡ ಎಲ್ಲೋ ಅದೇ ಹಂತದಲ್ಲಿ. 

ಜಗಳವಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುವ ಗೆಳತಿಯರು ಜೀವದ ಗೆಳತಿಯರು:
ಹುಡುಗಿಯರ ನಡುವಿನ ಸ್ನೇಹದ ಜಗತ್ತೇ ಬೇರೆ.ಆ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಗಾಸಿಪ್ ಗಳಿವೆ, ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಚಂದನೆಯ ಅಂಗಿಗಳಿವೆ. ಕ್ಲಿಪ್ನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಚಪ್ಪಲಿಯವರೆಗಿನ ಮ್ಯಾಚಿಂಗ್ ಸಂಗತಿಗಳಿವೆ. ಅದ್ಯಾವುದೋ ಚಾನೆಲ್ಲಿನ, ಅದ್ಯಾವುದೋ ಧಾರಾವಾಹಿಯ ಕಥೆಯಿದೆ. ನೇರ ಕೂದಲಿನ, ಮೊನಚು ಕಂಗಳ ಹುಡುಗನ ನೋಟದ ಬಗ್ಗೆ 'ಗುಸು ಗುಸು' 'ಪಿಸು ಪಿಸು' ಇದೆ. ಬೆಂಚಿನಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕ ಕೂರುವ ಗೆಳತಿಗೆ chemistry  ಪೇಪರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಅಂಕ ಬಂದದ್ದಕ್ಕಾಗಿ  ಹೊಟ್ಟೆಯೊಳಗೊಂದು  ತಣ್ಣನೆಯ ಹೊಟ್ಟೆ ಕಿಚ್ಚಿದೆ. ಬಳಸುವ ಶಾಂಪೂ, ನೈಲ್ polishಗಳ ಕುರಿತು ಗಂಭೀರವೆನಿಸುವ ಚರ್ಚೆಯಿದೆ. ಇನ್ನೊಬ್ಬಳ ಸಲ್ವಾರಿನ ಬಗ್ಗೆ, V neck ಟೀಶರ್ಟ್ ಬಗ್ಗೆ, ಹೊಸ hair style ಕುರಿತು ಕಾಮೆಂಟುಗಳಿವೆ. ರಾತ್ರಿ ತಾನು  ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿದರೆ ಬೈಯ್ಯುವ, ಅಣ್ಣ ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರೆಗೆ ಫೋನ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿದರೂ ಏನೂ ಹೇಳದ ಅಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ ಆಕ್ಷೇಪವಿದೆ. ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಸುವ ಭಾವಗೀತೆಯೊಂದರ ಸಾಲಿದೆ.  

ಈ possessiveness ಕೂಡ ಹುಡುಗಿಯರ ಗುಂಪಿನಲ್ಲೇ ಜಾಸ್ತಿ. ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳತಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಜೊತೆ ಹೊರಟರೆ ಈಕೆಗೆ ಅದೇನೋ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಬೇಸರ. ಸಂಜೆ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯ ಸಿಟ್ಟು ಮೌನದ ದಾರಿ ಹಿಡಿದಿರುತ್ತದೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಸಿಟ್ಟು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿ ಗೆಳತಿಗೂ ಕಾಯದೆ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವುದೂ ಇದೆ. ಪಿಕ್ನಿಕ್ ಗೆಂದು ಹೊರಟ ಗೆಳತಿಯರ ಗುಂಪೊಂದರ ಮಧ್ಯೆ ಜಗಳವಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ವಾಪಸ್ ಮನೆಗೆ ಮರಳದ್ದೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೂ ಸದಾ ಜಗಳ ಆಡುತ್ತಲೇ ಇರುವ ಗೆಳತಿಯರು ಬಿಟ್ಟಿರಲಾರದಷ್ಟು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಮೆದುವಾಗಿ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಜಗಳದ ಹಂದರದೊಳಗಿನಿಂದಲೇ ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಕುಸುಮವೊಂದು ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಮೂಡಿರುತ್ತದೆ. ಕಣ್ಣೀರು, ಜಗಳ ಇವೆಲ್ಲ ಹುಡುಗಿಯರ ದೋಸ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಮೂಲಿಯ ಸಂಗತಿಗಳು.ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿಗೆ  ಹುಡುಗರಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟೇ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳೆಯರಿರಲಿ ಆದರೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಮನದಾಳದ ಭಾವದ ಮಾತುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟು 'ಅವಳಾ'ಗುವುದು ಒಬ್ಬ 'ಸ್ತ್ರೀ' ಕುಲಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರ ಬಳಿ ಮಾತ್ರ. ಅದು ಅಮ್ಮನಾಗಿರಬಹುದು, ಅಜ್ಜಿಯಾಗಿರ ಬಹುದು, ಅಕ್ಕ ಅಥವಾ ಗೆಳತಿಯಾಗಿರಬಹುದು. ಹುಡುಗಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಸಂಸಾರಿ ಎನಿಸಿದಾಗ ಗೆಳೆತನ ಒಂದು phone callಗೋ, ಮೆಸೇಜಿಗೋ ಸೀಮಿತವಾಗುತ್ತದೆ.

ಒಮ್ಮೆ ಜಗಳವಾಡಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಬೆಸೆಯಲು ಕಷ್ಟ ಎನಿಸುವ ಹುಡುಗರ ಸ್ನೇಹ

ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ನನಗೆ ಹುಡುಗರ ಸ್ನೇಹಲೋಕವೇ ಇಷ್ಟ. ಹೆಗಲಿಗೆ ಹೆಗಲು ಕೊಡುವುದನ್ನೂ, ಆಪತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗುವುದನ್ನು ಹುಡುಗರ ಬಳಿಯೇ ಕಲಿಯಬೇಕು.

ಅಲ್ಲಿ ಶರಾಬಿನ  ನಶೆಯಿದೆ, ಸಿಗರೇಟಿನ ಹೊಗೆಯಿದೆ, ರಾಜಕೀಯ, ಕ್ರೀಡೆಗಳ ಚರ್ಚೆಯಿದೆ. ಮರಿಯಾ ಶರಪೋವ, ಪ್ರಿಯಾಂಕ ಚೋಪ್ರಳ ಬಗ್ಗೆ 'too hot ಮಗಾ'  ಎಂಬ ಉದ್ಗಾರವಿದೆ ಇದೆ. royal enfield ಬೈಕಿನ ಕಿಕ್ಕಿದೆ. ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಕಾಲೇಜನ್ನು  ಸೇರಿಕೊಂಡ ಹೊಸ ಹುಡುಗಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಕುತೂಹಲವಿದೆ. ರಾತ್ರಿಯ ನೀರವ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಟೆರೆಸಿನಲ್ಲಿ ಆಡುವ ಇಸ್ಪೀಟಾಟದ ಕಾರ್ಡುಗಳಿವೆ. ನಿರ್ಜನ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಹುಚ್ಚಾಗಿ ಓಡಿಸುವ ಬೈಕಿನ ಸದ್ದಿದೆ. ಕರೆಂಟಿಲ್ಲದ ರಾತ್ರಿಯ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ದೀಪ ಹಚ್ಚಲು ಹೋಗದೆ ಹಾಡಿದ ಹಾಡಿನ ಸಾಲುಗಳಿವೆ. ಹುಡುಗಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದದಿನ ಬೇಜಾನ ಕುಡಿದು, ಗೆಳೆಯನ ಹೆಗಲಿಗೆ ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿದ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಯಿದೆ. ಸುಮ್ಮನೆ ಔಟ್ ಎಂದು ತೀರ್ಪು ಕೊಟ್ಟ ಅಂಪೈರ್ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಮಾಧಾನದ ಮಾತಿದೆ. 

ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಜಗಳವಾಗಿ ಮುರಿದು ಹೋದ ಹುಡುಗರ ನಡುವಿನ ಸ್ನೇಹವನ್ನು  ಮೊದಲಿನ ಜಾಡಿಗೆ ತರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಕಷ್ಟ. ಜೀವಕ್ಕೆ ಜೀವ ಕೊಡುವ ಗೆಳೆಯರು ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರ ಮುಖ ನೋಡಲು ಇಷ್ಟ ಪಡದವರಾದ ಉದಾಹರಣೆ ಬಹಳಷ್ಟಿದೆ. ಜಗತ್ತ್ನಲ್ಲಿ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಸ್ನೇಹ, ಪ್ರೀತಿ ಸಿಗುವುದು ಬಹಳ ಅಪರೂಪ. 

**misunderstandingನಿಂದಾಗಿ ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಮಾತನಾಡದ, ಆದರೂ ಒಬ್ಬನ್ನೊಬ್ಬರು ಮಿಸ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಇಬ್ಬರು ಗೆಳೆಯರು. ಒಬ್ಬ ಕುಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಮಾತನಾಡುವುದು ತನ್ನ ಇನ್ನೊಬ್ಬನ(ಮಾತನಾಡದ)ಗೆಳೆಯನ ಬಗ್ಗೆಯೇ, ಅವನ್ನನ್ನು ಮಿಸ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಬಗ್ಗೆಯೇ.  ಇನ್ನೋರ್ವ ego-problemನಿಂದಾಗಿ ನಿರ್ಲಿಪ್ತ. "ನಾನೇಕೆ sorry ಕೇಳಲಿ ?" ಇದು ಇಬ್ಬರ ಮನದ ಪ್ರಶ್ನೆ. ! ಉಳಿದ ಗೆಳೆಯರಿಗೆಲ್ಲ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ಒಂದು ಮಾಡಲೇ ಬೇಕೆಂಬ ಹಠ.

ಒಂದು ಮಬ್ಬುಗತ್ತಲಿನ ಸಂಜೆ, ಇಬ್ಬರೂ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ನಿಂತಿದ್ದರೂ ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ ego ಕಂದಕ. ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಸೇತುವೆಯ ಕಟ್ಟಿಯೇ ಬಿಟ್ಟ..! ಮಬ್ಬುಗತ್ತಲಿನಲ್ಲಿಯೇ ಇನ್ನೊಬ್ಬನ ಮುಖವ ನೋಡುತ್ತಾ "sorry ಮಗಾ " ಅಂದ್ಬಿಟ್ಟ..! ಇನ್ನೊಬ್ಬನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು! ಒರೆಸುತ್ತಾ ಅಂದ  "ನಂದೂ ತಪ್ಪಿದೆ, sorry  ಕಣೋ ". ಕೊನೆಗೆ ತಿಳಿದದ್ದೇನೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರೆಲ್ಲ ಅತ್ತಿದ್ದರು! ಇಲ್ಲಿಯೇ ಸ್ನೇಹ ಅಪರೂಪ ಅನಿಸುವುದು.

ಅತಿ ವಿಶಿಷ್ಟ ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿಯ ಸ್ನೇಹ :
ಅತಿ ನಾಜೂಕಿನ ಸಂಬಂಧ ಇದು. ಪ್ರೇಮ -ಸ್ನೇಹಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯ ಅಂತರ ಅಷ್ಟೇ. ನಿಜವಾದ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಸ್ನೇಹ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೇ ಆದರೆ ನಿಮ್ಮಂತ ಲಕ್ಕಿಗಳು ಇನ್ಯಾರಿಲ್ಲ.! ಮುಂದೆ ಆಕೆಯ ಗಂಡನಾದವನು ಅರಿಯಬಹುದದಕ್ಕಿಂತ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆ ಹುಡುಗ ಅವಳನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾನೆ. ಎಲ್ಲೇ ಅಡ್ಡಾಡುವುದಿದ್ದರೂ  ಅವಳಿಗೆ ಅವನೇ ಬೇಕು. ಸಲ್ವಾರ್ ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡುವಾಗಲೂ ಅವನು ಬಾಲಂಗೋಚಿ. "ಇದು ಬೇಡ ಕಣೆ ಆ ನವಿಲ ಬಣ್ಣದ್ದು ತಗೋ ನಿನಗೆ ಒಪ್ಪತ್ತೆ." ಅವಳು ಕೊಂಡಿದ್ದೂ  ಅದೇ ! ಅದೇ ರೋಡಿನ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಪಾನಿಪುರಿ ತಿನ್ನುವಾಗ ಜಗಳ. ಇದೆಲ್ಲ ಮಾಮೂಲಿ ಅವರಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ. ಜನ ತಲೆಗೊಂದು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದನ್ನು ಹೇಳುವ ಗೆಳತಿಯರು. ಹುಡುಗಿ ಅದ್ಯಾವುದಕ್ಕೂ 'ಕ್ಯಾರೆ' ಅನ್ನುವುದಿಲ್ಲ! ಅವನು ಅವಳ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತ. ! 

ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಕಾಲೇಜಿನ ಎದುರಿನ ಹುಲ್ಲುಹಾಸಿನ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಆ ಹಸಿರು ಸಲ್ವಾರಿನ ಹುಡುಗಿ ಚಂದಕಿದ್ದಾಳೆಂದು ತೋರಿಸುತ್ತಾಳೆ. "ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನೇ ಮದುವೆ  ಆಗುವುದೆಂದು ಕಿಚಾಯಿಸುತ್ತಾಳೆ." 
ಆದರೆ  ಒಂದು ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಸ್ನೇಹ ಒಂದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಅದ್ಯಾವ ಭಾವವೂ ಸುಳಿಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ.! 

**ಕುಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳತಿಗೆ "ಬಾರಿನಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು  ಮೆಸೇಜು ಮಾಡುವ ಹುಡುಗ. ಹಾಸ್ಟೆಲಿನ ಹುಡುಗರು 'ಯಾವುದು ಕುಡಿದ್ಯೋ ?' ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ. ಅವನ ಗೆಳತಿ "drive careful, put a message when you reach the hostel". ಆದಷ್ಟು ಹುಡುಗರು ಸುತ್ತಲಿದ್ದರೂ ಅದೇ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳತಿಯನ್ನು ಮಿಸ್ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಹುಡುಗ. ಅರೆಬರೆಯ ಮಂಪರಿನಲ್ಲೂ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ತಲುಪಿದ ತಕ್ಷಣ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. "reached safe ". ಹುಡುಗಿ ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತಾಳೆ.!

**ಪ್ರೀತಿಸಿಕೊಂಡ ಹುಡುಗಿಯ ಮದುವೆಯ ದಿನ. ಅಕ್ಷರಶಃ ಒಂಟಿ ಆದ ಭಾವನೆ ಹುಡುಗನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ. ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳತಿಗೊಂದು ಫೋನ್ ಮಾಡಿ "ಮೈಥಿಲಿ ಮದುವೆ ಕಣೆ ಇವತ್ತು " ಎಂದ. "ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಬೇಕು PG ಹೊರಗಡೆ ಬಾರೋ" ಎಂದಳು ಗೆಳತಿ. ಬಂದವನ ಜೊತೆ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಎರಡು ಕಿಲೋ ಮೀಟರುಗಳ ದೂರ ನಡೆದಳು. ಮಾತಿಲ್ಲ ಕಥೆಯಿಲ್ಲ. ಈಗ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಒಂಟಿ ಎನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. "ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಕಣೆ." ನಿಯೋನ್ ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡಿದ್ದು ಇಬ್ಬರ ಕಣ್ಣಲ್ಲೂ ನೀರು. ಭುಜತಟ್ಟಿ "everything will be fine " ಎಂದಳು. ಹುಡುಗ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ.!


ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳತಿಯ  ಮದುವೆಯಲ್ಲಿ ಮನೆಜನರಂತೆ ಓಡಾಡುವ ಹುಡುಗ. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಅವಳು ಸುಖವಾಗಿರಲೆಂದು ಮನದುಂಬಿ ಹಾರೈಸುತ್ತಾನೆ. 
ಇಂತಲ್ಲೇ ಗೆಳೆತನ ಪ್ರೇಮಕ್ಕಿಂತ ಭಿನ್ನವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವುದು. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿನ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು  ಬಳಿಯುವುದು.

ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಗೆಳೆತನವಿದೆ :
** ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಗೆ ಅಮ್ಮನೇ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತೆ. ದೊಡ್ಡವಳಾಗುವುದಕ್ಕಿಂತ  ಮೊದಲು ಪಪ್ಪನ ಹೆಗಲಿಗೆ ಜೋತು ಬೀಳುವ ಹುಡುಗಿ. ನಂತರ ಅಮ್ಮನಿಗೇ ಆಪ್ತ.! 

**ಒಂದು ಹಂತದ ನಂತರ ಅಕ್ಕ ತಂಗಿಯರು ಜೀವದ ಗೆಳತಿಯರಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. 

**ಅಕ್ಕ, ತಮ್ಮನಿಗೆ ಬರೀ ಸ್ನೇಹಿತೆಯಲ್ಲ. ಎರಡನೇ ಅಮ್ಮನೇ ಆಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾಳೆ. ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ.

**ಅಪ್ಪಮಗ ಒಟ್ಟಿಗೇ barcelona vs real madrid match ನೋಡುತ್ತಾರೆ. ಮಗ barcelona ತಂಡಕ್ಕೆ ಸಪೋರ್ಟ್ ಮಾಡಿದರೆ ಪಪ್ಪನದು real madrid. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಜಗಜಿತ್ ಸಿಂಗ್, ರಫಿ ಇಷ್ಟ. ಮಗನ ಬೆಸ್ಟ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಪಪ್ಪನೆ ಅಲ್ಲಿ. !

ಮುಖ ನೋಡಿರದೆಯೂ ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿಸುವ  ಇಂಟರ್ ನೆಟ್ ಸ್ನೇಹ:

 ಈ social  networkಗಳಿಂದಾಗಿ ಸ್ನೇಹಿತರ ಬಳಗ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ. ಯಾರ್ಯಾರೋ ಮುಖತಃ ಭೇಟಿಯಾಗದವರೂ ಆತ್ಮೀಯರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅದೊಂದು ಬಗೆಯ ಭ್ರಾಮಿಕ ಜಗತ್ತಿನಂತೆ ಅನಿಸಿದರೂ ನಾವು ಅಂತಹ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನೇ ಬಯಸುತ್ತೇವೆ. ಆತ್ಮೀಯತೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. 'ನಲವತ್ತಾರರ ಜಗತ್ತಿನ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಮೂಲೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ, ಚುರುಕಿನ ಇಪ್ಪತ್ತರ ಹುಡುಗ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತ. ತನ್ನ ಹಳೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಥೆಯನೆಲ್ಲ ಹೇಳುವ ಅವರು, ಇವನಿಗೆ ಬರೀ ಸ್ನೇಹಿತರಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ ಉತ್ತಮ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ಕೂಡ.   ಆದರೂ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಇನ್ನೂ ಭೇಟಿ ಮಾಡಿಲ್ಲ. 
best friend ಜೀವನ  ಸಂಗಾತಿ  ಆದಾಗ:
 friendship= love-sex+reason
love=friendship+sex-reason
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ  ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತೆ/ತ   ಜೀವನ ಸಂಗಾತಿ ಆಗಲಿ ಎಂದೆನಿಸಲೂಬಹುದು. ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರಿತಿರುವಾಗ, ಪ್ರೀತಿ ಒಡಮೂಡಿ ಜೀವನ ಸಾಥಿ ಯಾಕಾಗಬಾರದು ಎನಿಸಿದರೂ. ಸ್ನೇಹ ಸ್ನೇಹವಾಗಿಯೇ ಇರಲಿ ಎಂದೇ ಮನಸ್ಸು ಹೇಳುತ್ತದೆ. 


ಸ್ನೇಹ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶವಾಗಿ ಪವಿತ್ರವಾಗಿ ಇರಲಿ. ಪ್ರೇಮದಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹ ಇರಲಿ ಆದರೆ ಸ್ನೇಹ ಸ್ನೇಹವಾಗಿಯೇ ಇರಲಿ. ಬದುಕಿನ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಸ್ನೇಹ ಹದವಾಗಿ ಕಾಡುವಂತೆ ಇರಲಿ. railway station ದಾರಿಯ ನೋಡಿದಾಗ ಜಗಳ ವಾಡುವ ಸ್ನೇಹಿತೆ ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡಬಹುದು. ಗೂಡಂಗಡಿಯ ನೋಡಿದಾಗ ಸ್ನೇಹಿತನ ಜೊತೆ ಬೈಟು ಸಿಗರೇಟು ಸೇದಿದ್ದು ನೆನಪಾಗಬಹುದು. ಪಾನಿಪುರಿ ಅಂಗಡಿಯ ನೋಡಿದಾಗ ನಿಮ್ಮ ಪ್ಲೇಟಿನದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನು ಕಸಿಯುವ ಗೆಳತಿ ನೆನಪಾಗಬಹುದು. 


ಜೀವನದ ಗಡಿಬಿಡಿಯ ದಿನದ ಓಘದಲ್ಲಿ ಗೆಳೆತನ ಅರ್ಥ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಸ್ವಾರ್ಥದ, ದ್ವೇಷದ,ಇಗೋ , attitude ಗಳ ನಡುವೆ  ನಲುಗುತ್ತಿದೆ. ಎಲ್ಲವನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಿ. ಅದೆಲ್ಲೋ ಕಳೆದುಹೋದ ದೊಸ್ತಿಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೆನೆದುಬಿಡಿ. ಅದೇನನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. 

ಅದೆಲ್ಲೋ ಬದುಕಿನ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ,ಛತ್ರಿಯಡಿಯಲ್ಲಿ  ಮೊಮ್ಮಗಳ ಜೊತೆ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ. "ಇಲ್ಲೇ ನಾನು ಪಾನಿ ಪುರಿ ತಿಂತಾ ಇದ್ದದ್ದು" ಎಂದು ಮೊಮ್ಮಗಳನ್ನು ಅದೇ ಅಂಗಡಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತೀರಿ. ತುಂತುರು ಮಳೆ, ಕನ್ನಡಕ ಮಸುಕು ಮಸುಕು. ಮಳೆ ನೀರಿನಿಂದಲೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಕಿಸೆಯಿಂದ ಕರವಸ್ತ್ರವ ತೆಗೆದು ಒರೆಸುತ್ತಾ ಮುಗುಳು ನಗುತ್ತೀರಿ. यारो दोस्ती बड़ी ही हँसी है... ये न हो तो क्या फिर बोलो ये ज़िन्दगी है ..ಹಾಡು FM ನಲ್ಲಿ.! 

ಇಂಥ ದೋಸ್ತಿಗೊಂದು hats off ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು ಅಲ್ವಾ?

A friend is someone with whom you dare to be yourself.! 





Tuesday, June 7, 2011

ಮತ್ತೆ ನಕ್ಕಳು ರಾಧೆ

ಬೇಸಿಗೆಯ ಬಿರುಬಿಸಿಲು ಮನದ ಭಾವಗಳನ್ನೇ ಬತ್ತಿಸಿತ್ತೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ? ಮತ್ತೆ ಮಳೆಗಾಲ ಶುರುವಾಗಿದೆ. ಮನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಭಾವನೆಗಳ ಜಲಪಾತ. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಘಟನೆಯ ಎಳೆ ಹಿಡಿದು   ಬರೆದ ಒಂದು ಕಥೆ. ಓದಿ ನೋಡಿ ಹೇಗಿದೆ ಹೇಳಿ:

ಅವಳ call ಬಂದಾಗಿನಿಂದ ನನ್ನಲ್ಲಿ ನಾನಿಲ್ಲ. ಮನದಲ್ಲಿ ಅದೇನೋ  ಖುಷಿ, ಅವಳನ್ನು ಎಂದು ನೋಡುವೆನೋ ಎಂಬ ಕಾತರ. ಹೌದು ಹೊನ್ನ ಕೂದಲ ಹುಡುಗಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಪುನಃ ಬರುವವಳಿದ್ದಾಳೆ. 
 ನನ್ನ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ ಇದಕ್ಕಿಂತ ಬೇರೆ ವಿಷಯ ಬೇಕೇ ?


ಅವಳಿಗಾಗಿ ಒಂದು ಗಿಫ್ಟ್ ಹುಡುಕುತ್ತ ಒಬ್ಬಳೇ ಅಲೆಯಬೇಕು ಎಂದೆನಿಸಿತ್ತು. 'ಮನಸಿಗೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಏಕಾಂತವೇ ಆರಾಮ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಯಾರನ್ನೋ ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ, ಅದ್ಯಾರೋ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ'. 'ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳಿಗೆ ಏಕಾಂತದ ಸಾಥ್ ಇದ್ದರೆ ಅದರ ಅನುಭವವೇ ಬೇರೆ'. ಹಾಗೆ ಅಲೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ನೆನಪುಗಳ ಜಾತ್ರೆ........

ಅವಳ, ನನ್ನ ಪರಿಚಯವಾದದ್ದೇ ಲೋಕಲ್ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ. ಅರ್ಧ ಗಂಟೆಯ 'ಮೊದಲ ಪರಿಚಯ', ಗಾಢವಾದ ಸ್ನೇಹವಾಗಬಹುದೆಂಬ ಕಲ್ಪನೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಲ ಪರಿಚಯದಲ್ಲಿ ತಿಳಿದದ್ದಿಷ್ಟೇ, ನ್ಯಾಚುರೋಪಥಿಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿ ಅವಳು. ಭಾರತೀಯ ಆಯುರ್ವೇದ, ಯೋಗದ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದ್ದ ಅವಳು. ಯೋಗ ವಿಜ್ಞಾನದ ತವರೂರಾದ ಭಾರತಕ್ಕೆ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಬಂದಿದ್ದಳು.

ನಾನಿದ್ದ ರೂಮಿನಿಂದ ಹತ್ತು ಕಿಲೋಮೀಟರುಗಳ ದೂರದಲ್ಲಿ ಅವಳ ರೂಮಿತ್ತು.  ಭಾನುವಾರಗಳು ನಮ್ಮ ಹರಟೆಯ ಕಟ್ಟೆಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಬೀಚುಗಳಲ್ಲಿ ಉದ್ದಕ್ಕೆ ನಡೆಯುತ್ತಾ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಹೊತ್ತು ಕಳೆದದ್ದೇ ತಿಳಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ತಿಂಗಳುಗಳು ಕಳೆಯುತ್ತಲೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಆತ್ಮೀಯತೆಯೊಂದು ಕಟ್ಟಿತ್ತು. ಇಬ್ಬರೂ ಮಾತಿನ ಮಲ್ಲಿಯರೇ. ಮೊದಮೊದಲು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗದ ಅವಳ ಉಚ್ಚಾರ ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಅರ್ಥವಾಗತೊಡಗಿತು. bollywood, hollywood ಮೂವಿಗಳು, ನಿಸರ್ಗ, ಅದ್ಯಾವುದೋ ಪುಸ್ತಕ, ಸಂಗೀತ,ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಫ್ಯಾಶನ್  ಇವಿಷ್ಟು ನಮ್ಮ ಹರಟೆಯ ವಿಷಯಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಚಿತ್ರಗಳ ವಿಮರ್ಶೆಯನ್ನು ಅತ್ಯದ್ಭುತವಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸೀದಾ ಸಾದಾ ಉಡುಗೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳದು, ಸರಳ ಬದುಕಾಗಿತ್ತು.


ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ 'ಅದ್ಯಾವುದೋ ಜನ್ಮದ ನಂಟಿದೆ ನನಗೆ ಈ ಭಾರತದ ಜೊತೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅದೇಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ ಪಶ್ಚಿಮದ ಆ ತುದಿಯಿಂದ ಇಲ್ಲಿಗೆ. ? ಇಲ್ಲಿನ ಹಲವು ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಮೊದಲೆಲ್ಲೋ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ನನ್ನ ಮನೆಯೂ ಇಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಇರಬೇಕು ಎನಿಸುತ್ತದೆ. 
ಪಶ್ಚಿಮದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಿಂತ  ಇಲ್ಲಿಯೇ ಅದೇನೋ ಅನುಭವಿಸುವಂಥದ್ದಿದೆ. ಮರೆಯಲಾಗದಂಥದ್ದಿದೆ. ಅದ್ಯಾವುದೋ ಶಕ್ತಿ ನನ್ನ ಇಲ್ಲೇ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದೆ. ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿ, ಉಡುಗೆ ಎಲ್ಲ ಬೇರೆಯದೇ ಆಗಿರುವ ಈ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ, ಹಲವು ವಿದೇಶೀ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದೆ ಓಡಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ನನಗೆ ಅದೇನೂ ಹೊಸದು ಎಂದು ಅನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ ನೋಡು' ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಳು.

ಶನಿವಾರದ ಸಂಜೆಯ ನನ್ನಅದೆಷ್ಟೋ ಅಲೆದಾಟಗಳಿಗೆ ಜೊತೆಯಾಗಿದ್ದಳು.
ಅವಳ ಜೊತೆಯಿದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಹುಡುಗಾಟವನನೆಲ್ಲ  ಬಿಟ್ಟು ಗಂಭೀರವಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳ ಜೊತೆ ಕೂತು ಅದೆಷ್ಟು ಸೂರ್ಯಾಸ್ತಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇನೋ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ದಿನಗಳೆದಂತೆ ನನಗೊಬ್ಬ ಅಕ್ಕ, ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ, ಮತ್ತು ಓರ್ವ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತೆಯನ್ನು ಅವಳಲ್ಲಿ ಕಂಡಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಗಂಭೀರ ಮುಖವಾಡವ ಕಳಚಿ ಮಾಮೂಲಿ ತುಂಟ  ಹುಡುಗಿಯಾಗಿದ್ದೆ.  ಅವಳಲ್ಲಿ  ಹಠ  ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ,   ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ  ಅದೆಲ್ಲೂ ಬೇಸರದ ಛಾಯೆಯೇ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಅವಳಲ್ಲಿ.


ಒಮ್ಮೆ ಸಮುದ್ರದ ದಡದಲ್ಲಿ ಉದ್ದಕ್ಕೆ ನಡೆವಾಗ ಸುಮ್ಮನೆ "ಅದೆಷ್ಟು  ಕಾಡುತ್ತೇನೆ  ನಾನು  ಆದರೂ ಒಂದು ಚೂರು ಸಿಡುಕುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲೇ ..."ಎಂದಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕವಳು, ತನ್ನ ಕಡು ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿಸಿ ನಕ್ಕು ಬಿಟ್ಟಳು. ಮುಂದುವರಿದು .. "ಅದೆಲ್ಲೋ ಇಂಥದ್ದೇ ಸಂಬಂಧಗಳ ಹುಡುಕಿಯೇ ಇರಬೇಕು ನಾನು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಬಂದದ್ದು. ಈಗ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ. I love you ಎಂದು ಅದೇನು ಭಾವನೆಗಳೇ ಇಲ್ಲದೇ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಹೇಳುವ ಜನರ ಮಧ್ಯೆ ಇದ್ದು ಅದೇನೆಲ್ಲ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಎಂದು. ನಾವು ಯಾರ ಜೊತೆ ಮಗುವಂತೆ ಹಠ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ? ಹೇಳು .. ಯಾರನ್ನು ನಮ್ಮವರೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತೇವೋ. ಅವರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲವೇನೆ ? ಅದ್ಯಾರೋ ದಾರಿಹೋಕರ ಮೇಲೆ ಯಾರೂ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ಹುಚ್ಚಿ... ನೀನು ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಖುಷಿಯಾಗಿದೆ. ಮನದಲ್ಲಿ ಅದೇನನ್ನೋ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಹೊರಗಡೆ ಮುಖವೂದಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದು ನಕ್ಕಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ನಿಜ ಹೇಳಲಾ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹೀಗೆ ಯಾರೂ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. 'ಪ್ರೀತಿಯ ಇನ್ನೊಂದು ಮುಖ ಸಿಟ್ಟು' ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೇನೇ ನಿನಗೆ? ತಾನೇ ಸಾಕ್ರಟೀಸನ ಮೊಮ್ಮಗಳೆ೦ಬಂತೆ 
ಬೇರೆಯದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಇಷ್ಟುದ್ದದ ಭಾಷಣ ಕೊಡುತ್ತೀಯಲ್ಲ." ಎಂದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ತನ್ನ ಹಸಿರು ಕಂಗಳ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು.
 ನನ್ನ ತಲೆಗೊಂದು ಮೊಟಕಿದ್ದಳು. 

ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತ ರಸ್ತೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿದ chats ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಪಾನಿಪುರಿಯನ್ನು ತಿಂದು. ತಮ್ಮ ತಮ್ಮರೂಮಿಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇವು ನಮ್ಮ ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಭಾನುವಾರದ ರುಟೀನುಗಳಾಗಿದ್ದವು.

 ಹೀಗೆ ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಳು ಹುಡುಗಿ. ನನ್ನ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ISKCON ಬಾಲ ಕೃಷ್ಣನ ಫೋಟೋ ಒಂದಿದೆ. ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಗಲ್ಲಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಚ್ಚಿ ಕುಳಿತಿರುವ ತು0ಟ ಕಂಗಳ ಕೃಷ್ಣನ ಫೋಟೋ ಅದು. ರೂಮಿಗೆ ಅಡಿ ಇಟ್ಟವಳೇ. "Hey ..who is this cute guy.. look at his eyes.. so attractive.. " ಎನ್ನುತ್ತಾ ಆ ಫೋಟೋದ ಬಳಿಗೆ ಸಾಗಿದ್ದಳು. ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಅವನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. "ಎಲಾ ಇವಳಾ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದು.. ಭಾರತೀಯ ದೇವರಿಗೆ ಲೈನ್ ಹೊಡೀತಾಳಲ್ಲ, ಎಂದು ಮನದಲ್ಲೇ ನಗುತ್ತ. "ಹ್ಞೂ ನಂಗೂ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ ಈ ಫೋಟೋ, ಕೃಷ್ಣನ ಆ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ಮುಗ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಕುತೂಹಲ ಇರಡೂ
 ಇಷ್ಟ ಎಂದಿದ್ದೆ". ಹೌದೆಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು.

ಇದರ ನಡುವೆ ನಾನು ಬ್ಯುಸಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ  ಒಮ್ಮೆ ಸೆಮಿನಾರ್, ಪರೀಕ್ಷೆ  ಹಾಗೂ assignments ಗಳೆಂದು. ಸಿಗದೇ ಹಲವು ಭಾನುವಾರಗಳೇ 
ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದವು. ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಸಲ ಹೊನ್ನ ಕೂದಲ ಹುಡುಗಿಯ 
ನೆನಪಾಗಿ, ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಸಿಗಲು ಹೇಳಿದರೆ, ಹುಷಾರಿಲ್ಲ ಎಂಬ ನೆವ ಹೇಳಿದಳು. ಯಾಕೋ ಏನೋ ಎಲ್ಲ  ಸರಿ ಇಲ್ಲ ಎನಿಸಿತ್ತು.

ಓಣಂ ರಜೆಯ ದಿನಗಳವು. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಮೂರು ದಿನ ರಜೆಯಿತ್ತು. ಫೋನಾಯಿಸಿ "ನಿಮ್ಮ ಊರಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗೇ" ಎಂದುಬಿಟ್ಟಳು. "ತುಂಬಾ ಮಾತನಾಡಬೇಕು ನಿನ್ನ ಹತ್ರ "ಎಂದವಳಲ್ಲಿ  ಟ್ರೈನ್ ಹತ್ತಿದರೂ ಮಾತಿಗೆ ಬರಗಾಲ. ಕಿಟಕಿಗೆ ಮುಖವಿಟ್ಟು ಕುಳಿತವಳಿಗೆ ಇಹದ ಪರಿವೆ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಪುಸ್ತಕವ ತೆರೆದು ಓದತೊಡಗಿದ್ದೆ. ಒಂದು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಕಳೆದಿರಬೇಕು. ಥಟ್ಟನೆ "ಸು...ರಾಧೇ ಯಾರು?" ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಳು. "ನನ್ನ ಅತ್ತೆ.." ಅಂದಿದ್ದೆ ನನ್ನ 'ಇಪ್ಪತ್ತೆಂಟು ವರೆ' ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತೋರಿಸುತ್ತ. ಹುಡುಗಿ ನಗಲೇ ಇಲ್ಲ.! ವಿಷಯ ಸೀರಿಯಸ್ಸಾಗಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಎದುರಿನ ಸೀಟಿನಿಂದ ಎದ್ದು ಅವಳ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತೆ. ನನ್ನ ಎಡಗೈ ಕಿರಿಯ ಬೆರಳನ್ನು ತನ್ನ ಬಲಗೈ ಕಿರಿಯ ಬೆರಳಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಳು. "ಮಳೆ ಬರಬೇಕಿತ್ತು ಒಂದು.." ಎಂದಳು. ಅರೆರೆ ಈ ಹುಡುಗಿಗೆ ಏನಾಗಿದೆ?  ಬಿರುಬಿಸಿಲಿನ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಲ್ಲಿ ಮಳೆಯನ್ನೇಕೆ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ?


ಅದೇನಾಗಿದೆ? ನಿನಗೆ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ "ಮಳೆ ಸುರಿಯಬೇಕು ಸು.... ಭೂಮಿಯೆಲ್ಲ ಒದ್ದೆಯಾಗಬೇಕು, ಜೊತೆಗೆ ಮನಸು ಕೂಡ". ಎಂದಾಗ ಅವಳ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿನ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಅರಿಯಲು ಹೋಗಿ ವಿಫಲವಾಗಿದ್ದೆ.


ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹೋದ ತಕ್ಷಣ ಉತ್ಸಾಹದ ಚಿಲುಮೆಯಾಗಿದ್ದಳು ಮತ್ತೆ.  ಅದೆಲ್ಲಿಯದೋ ಹಲವು ವರುಷಗಳ  ಪರಿಚಯದವರಂತೆ 
ಅಡುಗೆ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಅಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ಪಟ್ಟಾಂಗ ಹೊಡೆದಳು. ಅಜ್ಜಿಯ ಮನೆಗೆ ಕರೆದು ಕೊಂಡು ಹೋದಾಗ ಅವಳದೇ ಆದ ಹರಕು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ "ಆಜಿ ನನಗೆ special ಅವಲಕಿ ಬೆಕು" ಎಂದು. ನಾನು ಆಗಾಗ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಒಗ್ಗರಣೆ ಅವಲಕ್ಕಿಯನ್ನು ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಚಪ್ಪರಿಸಿದಳು. ನಾನೂ ಅದೇನನ್ನೂ ಕೇಳಲು ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಪಾಡಿಗೆ ಅವಳ ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.


ಹೊರಡುವ ಹಿಂದಿನ ದಿನದ ಸಂಜೆ ಹೊಳೆದಂಡೆಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ. "ಹೇಳೇ ಸು ...ಅದ್ಯಾರೆ ಆ ರಾಧೇ? ನಿನ್ನ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿರುವ ಆ ಮುದ್ದು ಪೋರನ girl friend ಅಂತೆ ಹೌದಾ? "ಅಂದಾಗ ನಕ್ಕು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಹೌದೆಂದು ತಲೆಯಾಡಿಸಿದ್ದೆ.


ಒಮ್ಮೆ ಆಗಸವ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ರಾಧೆಗೆ ದನಿಯಾದೆ, " ರಾಧೇ......ರಾಧೆಯೇ ... ಅವಳಿಗೆ ಉಪಮೆಗಳಿಲ್ಲ. ಹಲವು ಹೆಣ್ಣುಗಳ ಪ್ರತಿರೂಪಿ ಅವಳು,ಅವರ  ಮೌನದ ಮಾತು ಅವಳು. ಅದೆಲ್ಲ ಫೋಟೋಗಳಲ್ಲಿ  
ರುಕ್ಮಿಣಿ ಸತ್ಯ ಭಾಮೆಯರ ಜಾಗವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡವಳು. ಕೃಷ್ಣನ ಜೀವದ ಗೆಳತಿ. ಅವರ ಪ್ರೀತಿಗೆ ವಯಸ್ಸಿನ ನಿರ್ಬಂಧವಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೃಷ್ಣನೂ ಅವಳ ಕೊಳಲ ಉಸಿರಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಿದ. ರಾಧೆಯಿಲ್ಲದ ಕೃಷ್ಣ ಅಪೂರ್ಣ. ರಾಧೆಯ ಪ್ರೀತಿ ಕೃಷ್ಣನ ಕೊಳಲ ಧ್ವನಿಯಂತೆ, ನವಿಲ ಗರಿಯಂತೆ. ಅವಳೆಂದೂ ತನ್ನ ಮದುವೆ ಆಗೆಂದು ಕೃಷ್ಣನ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಮುಗುಮ್ಮಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಿದಳು. ಅವನಿಗಾಗಿ ಕಾದಳು. ಜಗದ ಜನರ ಪರಮಾತ್ಮ, ಅವಳ ಪ್ರಿಯತಮ. ಅವನ ಭುಜವೇ ಅವಳ ಜಗತ್ತು. ಅವನ ಕೊಳಲ ಗಾನವೇ ಅವಳ ಉಸಿರು. ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ನನಗೆ ಎಂದೂ ಲೈಲಾ-ಮಜನೂ ನೆನಪಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಲವು ಸಾಹಸಗಳ ಮಾಡಿ ಮದುವೆಯಾದವರು ನೆನಪಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ನೆನಪಾಗುವುದು ಕೃಷ್ಣ -ರಾಧೆಯರು. ಅವರಿಬ್ಬರ ಪ್ರೀತಿ ಅಗಾಧ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಂಕೇತ...." ಹೀಗೆ ಸಾಗಿತ್ತು ನನ್ನ ಮಾತು. ಅದ್ಯಾಕೋ ಹುಡುಗಿಯ ಮುಖವನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿದ್ದೆ ಮಧ್ಯೆ. ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿ ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಭುಜದ ಮೇಲೆ ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಂತೆ ಅತ್ತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷಗಳು ಕಳೆದಿರಬೇಕು.


ತಲೆ ಎತ್ತಿದ ಹುಡುಗಿ "ಇನ್ನು ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳು ಸು.. ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನ ದೇಶದ ದಾರಿ ಹಿಡಿಯಬೇಕು ನಾನು. ನನಗಾಗಿ ಕಾದ ಅಮ್ಮನಿದ್ದಾಳೆ ಅಲ್ಲಿ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಬಹಳ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕಣ್ಣು ಒರೆಸಿಕೊಂಡಳು.


ಥಟ್ಟನೆ ನನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿ "ನನ್ನಲ್ಲೂ ಓರ್ವ ರಾಧೆಯಿದ್ದಾಳೆ ಸು.... ನನಗೂ ಒಬ್ಬ ನನ್ನ ಇಷ್ಟದ ಕೃಷ್ಣ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಾನೆ. ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟು ಒಮ್ಮೆಯೂ ನನ್ನ ಬಳಿ I love you.. ಎನ್ನದ. ತನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಪ್ರೀತಿಯ ವರ್ಷಧಾರೆಹರಿಸುವ 
ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಾನೆ. ನನಗಿಂತ ಸಣ್ಣವ. ನನ್ನದೇ ಜೂನಿಯರ್. 
ಅವನು ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಸೇರಿದಾಗಿನಿಂದ ಸ್ನೇಹಿತರು ನಾವು. 
ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಯಾಕೋ ಅವನ ಬಿಟ್ಟಿರುವುದರ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡರೆ
 ಕಣ್ಣೀರು ಹರಿಯುತ್ತದಲ್ಲೇ". "ಅದೇ ನೀನು ಆಗಾಗ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಕೊಳಲು 
ಊದುವ  ಕನಸು ಕಂಗಳ ಹುಡುಗನಾ?"  ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದೆ. " ಹ್ಞೂ..... ಅವನೇ....  ಅವನ ಕೊಳಲ ಧ್ವನಿ,  ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳೇ ಹೇಳುತ್ತವೆ ಅವನೆಷ್ಟು ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂದು. ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಕಾಲೇಜಿನ ವಾರ್ಷಿಕ ಉತ್ಸವಕ್ಕೆ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಮದರಂಗಿಯ ರಂಗು ತುಂಬಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈ ತುಂಬಾ ನವಿಲು ಬಣ್ಣದ ಬಳೆಗಳು.ಅವನೇ ಕೊಡಿಸಿದ್ದು. ಅವನಿದ್ದಲ್ಲಿಗೆ 
ಹೋಗಿ ಹೇಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ.
ಸಂಜೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ ಹುಡುಗ 'ರಾಧೆ ಯಾರು ಗೊತ್ತೇನೇ? ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ರಾಧೇ ನಿನ್ನ ಹಾಗೆ ಇದ್ದಿರಬಹುದು ಎನಿಸಿಬಿಡ್ತು .' ಎಂದಿದ್ದ.

I love you ಅನ್ನುವುದರೊಂದಿಗೆ ಶುರುವಾಗಿ, live- in, ಮಕ್ಕಳು, ಮದುವೆ, ಎಂಬ ಹಂತಗಳನ್ನು ದಾಟಿ divorceನಲ್ಲಿ ಮುಗಿಯುವ ಪ್ರೀತಿ ಸಾಕಾಗಿದೆ ನನಗೆ. ಜೀವನ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಮಧುರ ಅನುಭವವಾಗಿ ಕಾಣುವ, ಕಾಡುವ ಪ್ರೀತಿಯೊಂದು ಬೇಕೆನಿಸಿದೆ. 

ನನಗೊತ್ತು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗುವ, ಜೀವನದ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ 
ಬದುಕುವ ಕನಸು ಕಾಣುವಂತಿಲ್ಲ. ಪಕ್ಕಾ ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ತ ಮನೆತನದ 
ಭಾರತೀಯ ಅವನು. ಬಹಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಹುಡುಗ ಆತ. ಅವನ ಕೊಳಲ ಧ್ವನಿ. ಅವನ ಪ್ರೀತಿ ಸುರಿಸುವ ಕಂಗಳು ಸಾಕು. ಒಂದಿಷ್ಟು ನೆನಪುಗಳು ಸಾಕು ನನಗೆ. ಈ ಭರತ ಭೂಮಿಗೆ ಬಂದು ನನ್ನ ವೃತ್ತಿಶಿಕ್ಷಣವನ್ನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಬದುಕಿನ ಬೇಕಾದ ಹಲವು ಪಾಠಗಳನ್ನು ಕಲಿತೆ. 'ಪ್ರೀತಿ' 
ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಹೊಸ ವ್ಯಾಖ್ಯೆ, ಅನುಭವ ಎಲ್ಲವನ್ನು 
ಹುಡುಕಿಕೊಂಡೆ. ಏನನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಬಂದಿದ್ದೇನೋ ಅದೆಲ್ಲವನ್ನು ಈ ಭೂಮಿ ಕೊಟ್ಟಿದೆ".  ಎಂದು ತನ್ನ ಉದ್ದದ ಮಾತನ್ನು ಮುಗಿಸುತ್ತಾ ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದ್ದಳು.

ಅದೇನು ಹೇಳಬೇಕೆಂದೇ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ. ಸುಮ್ಮನೆ  ಮೌನವನ್ನು ನನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ  ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. 'ಕೆಲವೊಂದು ಕ್ಷಣಗಳಿಗೆ 
ಮೌನವನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಯಾವುದೂ ಸರಿ ಹೊಂದುವುದಿಲ್ಲ'.

ಅಲ್ಲಿಂದ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳು ಸರಿದದ್ದೇ  ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಹೊರಡುವ ದಿನವೂ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಿತ್ತು.

ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಳುಕಿಸುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದ ಹೊನ್ನ ಕೂದಲ ಹುಡುಗಿಗೆ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದಲೇ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದ್ದೆ. " ಜೀವನವು ನಿಂತ ನೀರಲ್ಲ ಗೆಳತೀ, ನಿನ್ನಂತ ಜೀವನ್ಮುಖಿಯ ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲ ಅರಳಲಿ." ಎಂದು ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದ್ದೆ.

ಈಗ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಮೂರು ವರುಷಗಳ ನಂತರ ತಿರುಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. 
ಹೊನ್ನ ಕೂದಲ ಹುಡುಗಿಗಾಗಿ ಕಣ್ಣಂಚಿಗೆ ಕುತೂಹಲದ ಕಾಡಿಗೆಯ ಹಚ್ಚಿ ಕಾದಿದ್ದೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ  ರಸ್ತೆಯಂಚಿನ  ಕ್ರಾಫ್ಟ್ 
ಅಂಗಡಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ  ಕಣ್ಣಿಗೆ ಚೆಂದ ಅನಿಸುವ ಕಲಾಕೃತಿಯೊಂದು ಕಂಡಿತ್ತು. ಇದೆ ಸರಿ ಎಂದು ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಿಸಿದೆ.

ಕೊನೆಗೂ ಅವಳ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕಾಣುವ  ದಿನ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು. ಅವಳಿಗಾಗಿ 
ಕಾದಿದ್ದೆ, ಉಡುಗೊರೆಯೊಂದಿಗೆ. ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಕುರ್ತಾದಲ್ಲಿದ್ದ ಅವಳು ದೂರದಿಂದಲೇ ಕೈಬೀಸಿ ನಗುತ್ತ ಓಡೋಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೈ ತುಂಬಾ ಬಳೆಗಳು. ಅದೇ ನವಿಲು ಬಣ್ಣದ ಬಳೆಗಳು.  ಓಡಿ ಬಂದು ನನ್ನ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿದ್ದಳು. ದೂರದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಆಜಾನು ಬಾಹುವಿನತ್ತ ತೋರಿಸಿ " ನೋಡು ಅವನು ನನ್ನ ಗಂಡ, ಭಾರತದಲ್ಲೇ ಆಯುರ್ವೇದವ ಕಲಿತದ್ದು. ಕೊಳಲನ್ನು ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಬಾರಿಸುತ್ತಾನೆ. ನೋಡು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಮದರಂಗಿಯನ್ನೂ ಹಚ್ಚಿದ್ದಾನೆ." ಎಂದು ಒಂದೇ ಉಸಿರಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ ಬಿಟ್ಟಳು. ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸಂತಸ ಹಾಯಿ ದೋಣಿಯಂತೆ ಸಾಗಿತ್ತು.

ಆಜಾನುಬಾಹು ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಕೈಜೋಡಿಸಿ "ನಮಸ್ತೆ" ಎಂದ. ಕುರುಚಲು ಗಡ್ಡದ ಕೋಲು ಮುಖದವನ ನೀಲಿ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ಅದೇನೋ ತೇಜಸ್ಸು ಇದ್ದಂತೆ ಕಂಡಿತು. ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ಇಬ್ಬರ ಕೈಯಲ್ಲಿಟ್ಟೆ. ಸುಂದರವಾದ ರಾಧ ಕೃಷ್ಣರ ವಿಗ್ರಹ ಅದು. ಆಜಾನುಬಾಹು "ಓಹ್ ರಾಧಾ-ಕೃಷ್ಣ ತುಂಬಾ ಸುಂದರವಾಗಿದೆ. ಪ್ರೀತಿಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಸರು ಇವರಿಬ್ಬರು ..!"ಎಂದ.

ಹುಡುಗಿ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ನವಿಲ ಬಣ್ಣದ ಬಳೆಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡು ಬಳೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು. ವಿಗ್ರಹದಲ್ಲಿದ್ದ ರಾಧೆಯ ಕೈಗಿಟ್ಟಳು. ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದಳು. ಹಸಿರು ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿನದೆಲ್ಲ ನೆನಪಾದಂತೆ ಕಂಡಿತು ನನಗೆ.  ಅವಳು "ಹಸಿವಾಗುತ್ತಿದೆ ನಡೀ 'ಪ್ರಿಯದರ್ಶಿನಿ'ಗೆ ಹೋಗೋಣ. ಎಂದು 
ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಎಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ. ಆಜಾನುಬಾಹು ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ನಗುತ್ತಿದ್ದ. ರಾಧೆ ನವಿಲು ಬಣ್ಣದ ಬಳೆಗಳನ್ನೇ  ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು, ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು. !